|
Tüm Yazıları
ShareThis
|
Mutlu Olmak İçin Çok Şey Gerekmez…
24.03.2009 |
|
Okunma Sayısı : |
124127 |
|
|
Oy Sayısı : |
53 |
|
|
Değerlendirme : |
4,7 |
|
|
Popülarite : |
8,1 |
|
|
Verdiğiniz Puan : |
|
|
|
|
|
|
Mutlu Olmak İçin Çok Şey Gerekmez…
Türkan Saylan . .
Cumhuriyet Gazetesi için Sayın Ali Deniz Uslu'un benimle yaptığı söyleşiyi paylaşıyorum...
. .
Mutlu Olmak İçin Çok Şey Gerekmez…
Türkan Saylan koca bir hayat çınarı.
Güçlü , iradeli, çalışkan, her şeye vakit bulabilecek kadar da zamanın hakimi.
Yaşama her neyle tutunuyorsa, öyle berrak, öyle özendirici ki…
Onun yanında daha bir güvende, daha bir güçlü hissediyor insan kendini.
Etrafındakilere umut saçıyor, umutsuzluğun tüm bulaşılıcılığına inat Kanserle mücadelesinde hep bir adım önde.
Çünkü ondan da korkmuyor, hayatta hiçbir şeyden korkmadığı gibi.
Yaşama bağlılığının mayasını insanlara duyduğu sevgiden , sağlıklarına kavuşturduğu hastalarından , hayata kazandırdığı gençlerden ve eğittiği öğrencilerinden alıyor.
Çalışmalarına sıkı sıkıya bağlı. Yaşlılığını üretkenliği ile ölçüyor.
Kemoterapiden sonra toplantılara katılmasına hayran kalmamak elde değil.
Peki hayatı nasıl bu kadar kendinden yana yapabildi?
Saylan , içi gülen ve hayat taşan gözlerini bizden ayırmadan yanıtlıyor soruyu: 'Hep içgüdülerimle hareket ettim.
Hayatı kitaplardan öğrenemezsiniz, ama onları okumadan bunu anlamanız mümkün değil.
El yordamıyla yaşanır hayat, inatla, sabırla ve büyük bir aşkla…"
İki kız, üç erkek kardeşin en büyüğü Türkan Saylan. İnsanlığa dair duyduğu sorumluluğun tohumları daha çocukluk yıllarında atılıyor. "Annem evde yokken onun elbiselerini giyerdim.
Kardeşlerim bana 'anne'derlerdi.
Hem abla, hem dost, hem anneydim.
Onlara duyduğum sorumluluğu sonra tüm insanlara duymaya başladım" diye özetliyor bu yılları.
Parlak bir öğrenci değildi ama soru sormayı iyi biliyordu. "İnsanları delirtecek kadar soru sormadım" diyor gülerek, "Sorgulardım, bana anlatılanların nedenini öğrenmeden huzur bulmazdım.
Hatta 'Dünyaya niye geldim?" sorusunun içinden çıkamadığım için beş yaşında intihara kalkıştım."
Onu tatmin edebilmek zor, Saylan'ın sorularına ne çevresindekiler ne de inançlar cevap verebiliyor. Sorular da giderek artıyor.
"Neden insanlar birbirini öldürüyor? Neden haksızlıklar var?
Adalet ve Tanrı varsa, bu kadar haksızlık niye?"
TELAŞLI VE SABIRSIZ
Saylan, bu arayışın o yıllarda epey kafasını kurcaladığını söylüyor.
Daha sonra kütüphane görevlisi olarak çalışırken , bulduğu ve varsa okuması, merakını dindirmese de biraz soluk aldırıyor.
Hatta her öğle arası yemek yemeden, bir un kurabiyesiyle açlığını dindirip kütüphanedeki tozlu raflardan kitaplar indirdiği günleri unutamıyor.
"Anlamasam da okurdum, çünkü açlığım büyüktü. Merakım beni besliyordu.
Bu açlık daha sonra kaleme ve kağıda döndü" diyor. "Hala da kalemle kağıtla ilişkim sürer. Bilgisayarı sevmem."
Küçükken müziğe de merak sarıyor, sekiz yıl keman çaldıktan sonra beceriksiz olduğunu düşünüp müziği bırakıyor. Şimdi biraz pişman…Ortaokul yıllarında köy doktoru olmak hayaliyle yanıp tutuşuyor.
Aslında daha o yıllarda, doktor olup Türkiye'yi karış karış gezeceğini de hissetmiyor değil.
Belki de o yüzden , şimdi kendine gülse de, tıp fakültesine girip beyaz gömleği ilk giydiğinde kendini hemen doktor sanıyor, "Çok heyecanlıydım" diyor. "telaşlı ve sabırsız…"
Tıp eğitimi ona insanlara dokunarak anlama yeteneği kazandırıyor.
"Bir kere hastayı yanıma oturturum, ellerim, okşarım. Hayatını dinlerim. Önce arkadaş olurum sonra doktor" diyor.
Bu yakınlık başına bela da açıyor, epey de acı çektiriyor.
Bir hastasından bel kemiği tüberkülozü kapıyor.
Fakülteyi on yılda bitirebiliyor çünkü tüberküloz yüzünden 13 ay yatağa mahkum kalıyor. Hem de biri iki yaşında, diğeri de altı aylık iki çocuk sahibiyken.
Çocuklar nereden mi çıktı?
Hayallerinin peşinden koşarken 22 yaşında evleniyor Saylan. "İdeallerim varken aşık oldum, ama hiçbir şeyi erteleyemediğim için hemen evlendim.
Sonra da çocuk istedim.
Her şeye yetişeceğimden şüphem yoktu!" diyor.
Onun olmasa da eşi aynı düşünmeyince araları açılıyor.
Eşinin "Artık sen çalışma, ben sana bakarım" demesi bardağı taşıran son admla oluyor.
Saylan hayallerini bir kenara itmesine neden olacak bu cümlenin ardından ihtisas sınavlarına girerken buluyor kendini.
İhtisasını da insanlara yakın olmaktan çekinmediği için deri ve zührevi hastalıklar üzerine yapıyor.
İşçi Sigortaları Nişantaşı Hastanesi'nde göreve başlıyor. "İşçi , emekçi, sendika nedir orada öğrendim" diyor. "orası kimileri için sürgün yeriydi, ama benim için ikinci bir üniversiteydi."
Saylan, hastanede çalışırken kazandığı bursla çocuklarını da alıp Londra'ya gittiğinde boşanmak üzere olduğunu anlatıyor. "Üç kuruş para ve bir haritayla Londra'da buldum kendimi.
İki günde çocuklarımı okula yerleştirip, ev bulup, işbaşı yaptım. İyi bir eğitim ve kalıcı dostluklarla döndüm."
Döndüğümde hep hayalini kurduğu Anadolu yolculuğuna başlıyor. "Çünkü" diyor, "laboratuvarın dört duvarında hizmetim sınırlıydı.
Ben insanların içinde olmalıydım." İlk görev yeri Malatya'nın Pötürge ilçesinin Kayadere köyüne eşek sırtında yolculuk yapıyor. Türkiye'yle ilk yüzleşmesi işte böyle oluyor.
Devamı da geliyor.
Anadolu ve Doğu 'da geçirdiği yıllar boyunca ülkesinin gerçekleriyle karşılaşıyor.
Bir asırlık bu yaşamda, derin izlerden birini de 12 Eylül açıyor.
O günleri unutamıyor Saylan. "12 Eylül'ü affedemem, çünkü Doğu'yu kaybettik.
İnsanları yok ettiler, öldürdüler. Gelecek kuşakları da zehirlediler. İhtilal kendi çocuklarını yer" diyor.
Ne zaman Doğu'da bir köye gitse, kendini orada doğup büyümüş biri gibi hissetmeye çalışıyor.
Çünkü empati kurup hayata bakmanın çözümsüzlüğe ilaç olduğu görüşünde. Oan göre, Doğu'yu bilmeden Ankara'dan yasa çıkarmak, proje üretmek anlamsız.
20. yılını kutlayan Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği'nin (ÇYDD) temellerini de bu düşünceyle atıyor. ÇYDD, bir sivil toplum kuruluşu değil, örgütü.
Saylan, "örgüt" sözcüğünün insanların zihinlerinde oluşturduğu olumsuz izi silmek istiyor, çünkü "Mücadele örgütlüdür"
Türkan Saylan bir tarih . Doktorluğu, araştırmaları, Türkiye'deki ilk ve tek cilt hastanesi Lepra'yı kurması, dünyadan ve Türkiye'den cüzamı silme konusundaki başarısı, ödülleri, çocukları, kız çocuklarını okutmak için verdiği mücadele….
O yaşarken iz bırakan kadınlardan .
Ne profesör unvanını ne akademik kariyerini umursuyor.
Onlar sadece insanlara daha iyi hizmet etmek için birer araç.
Lider olmak gibi bir derdi yok.
Onun için önenmli olan insanları örgütleyebilmek.
Bir tek düşüncesizce hareket edenlere tahammül edemiyor.
Günümüzdeki siyasal iklimin de muhalefetsizlik yüzünden sertleştiğini söylüyor.
"Yoruldum demeye, umutsuz kalmaya kimsenin hakkı yok" diyor, "Bugünü kurtarmak adına değil, yarınlar için plan yapmayı ve çalışmayı öğrenmek zorundayız.
Bir de başımıza, körüklenen bir ırkçılık çıktı.
Kendi ırkını inkar etmek istemeyenlere 'Türk' oldıklarını söyletmeye çalışıyoruz.
Ben de bu yüzden kaç kere savcı karşısına çıktım.
Bu suçlamaları ekemek parasına çeviren, kaostan besleneler var."
Saylan'nın Arnavutköy'deki evinde sohbet ederken duvardaki çerçeveli resimlerine bakıp dolu dolu geçen bir ömür görebiliyorsunuz.
Her fotoğrafında yüzü gülüyor.
1971 tarihli bir fotoğrafın altına da bir not düşmüş:
"Mutlu olmak için çok şey gerekmez"
Geçmişine yaptığı zaman yolculuğunda üzüldüğü de oluyor.
"Çok zor günlerim de oldu. Acılarımla büyüdüm. Zaten Türkiye'de kadın olmak hala zor, ama kadınlar arık daha güçlü ve harekete hazır" diyor.
Türkan Saylan, anne de oldu, iş kadını da, ev kadını da, lider de, yönetici de, bilim kadını da.
Korkuların hayallerini boğmasına izin vermedi.
O yüzden hala ayakta ve muhalif.
Biz yanından ayrılırken de yarım bıraktığı kitabını okumaya, gazetelerden notlar almaya devam ediyor.
Asistan dilekçe yazarsa….
Biz, bir buçuk yıl dahiliye, bir buçuk yıl da cerrahi nöbetinde tek asistan tutardık.Dahiliye nöbetinde tek asistan görev alırdı.
Branşı ne olursa olsun, gelen hastalara o bakardı.
Bir de şef nöbetçi vardı, ama genelde bir yerde konken oynardı. Tansiyon aleti yok, enjektör yok.
Her şey eksik…
Bu yüzden hastalara yardım edemiyorum, delirmek üzereyim.
Hademeler bu işin böyle yürüdüğüne beni ikna etmeye çalışıyor.
Elime kalemi alıp bir dilekçe yazdım, asistanlığımın altıncı ayıydı.
Eksiklikler tamamlanmadıkça nöbet tutamayacağımı belirttim.
Herkes hayatımı kaydırdığımı söylüyordu, çok eleştirildim.
Bir süre sonra eksiklikler giderilmeye başlandı.
O zaman anladım ki, hakkını arayacaksın.
Başkalarının da hakkı için mücadele etmeye o gün karar verdim. Artık bana dur durak yoktu.
Komünist bir hastane!
Türkan Saylan, İşçi Sigortaları Nişantaşı Hastanesi'nde göreve başladığında annesi onun adına çok endişeleniyor.
Çünkü o dönemde iş, emek, emekçi kelimeleri komünizmle birlikte anılıyor.
Annesi de bir gün , dayanamayıp uyarıyor. "Türkan " diyor, "bu hastanenin komünizmle ilgisi ne? Komünist bir örgütün doktorumusun?
Saylan, "Paramı Rusya ödüyor" diye gülerek yanıtlıyor ya, annesi öyle kaygılı ki ağlayacak gözlerle bakmaya devam ediyor…
Kapısı her daim açık
Saylan hayatı boyunca öğrencilerinden, hastalarından ayrılamadı.
Bir öğrencisinin yıllar sonra karşısına çıkıp elini öperken söylediği:
"Kapısını öğrenciye açık tutan tek öğretim üyesi sizdiniz" sözünün yerini ne kadar bulduğu da ortada.
YÖK kurulduğunda , karşı çıkmasına rağmen üniversitede kalmasının nedeni de buydu.
Ne olursa olsun kalmaya, direnmeye ve mücadele etmeye kararlıydı.
. .
Türkan Saylan .
.
.
.
. . TÜRKAN SAYLAN Gözüyle Kimdir Başarıları Linkler Kendi Sesiyle Fotograf Albüm Kitap Tavsiyeleri TV Tüm Yazıları TÜRKAN SAYLAN Odası Lider Arama
. .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Tüm yazıları |
ShareThis
|
|
|
|
|
|
Türk Liderler:
Abbas Güçlü, Adil Karaağaç, Ali Ağaoğlu, <Ali Kibar, Adnan Nas, Adnan Polat, Adnan Şenses, Ahmet Başar, Ahmet Esen, Alber Bilen ,Ahmet Cemal Kura, Ali Abalıoğlu, Ali Naci Karacan, Ali Sabancı, Ali Koç, Ali Saydam, Ali Talip Özdemir, Ali Üstay, Arman Manukyan, Arzuhan Yalçındağ, Asaf Güneri, Atila Şenol, Attila Özdemiroğlu, Avni Çelik, Ayduk Koray, Aydın Ayaydın, Aydın Boysan, Ayhan Bermek, AyşeKulin, Ayten Gökçer, Başaran Ulusoy, BedrettinDalan, Bedri Baykam, Berhan Şimşek, BetülMardin, Bülend Özaydınlı, Bülent Akarcalı, Bülent Eczacıbaşı, Bülent Şenver, CağvitÇağlar, Can Ataklı, Can Dikmen, Can Has, Can Kıraç, Canan Edipoğlu, Celalettin Vardarsuyu, Cengiz Kaptanoğlu, Cevdetİnci, Çoşkun Ural, Cüneyt Asan, Cünety Ülsever, Çağlayan Arkan, Çetin Gezgincan, DenizAdanalı, Deniz Kurtsan, Didem Demirkent, Dilek Sabancı, Dr. Oktay Duran, Ege Cansel, Em. Org. Çevik Bir, Emre Berkin, Engin Akçakoca, Enver Ören, Erdal Aksoy, Erdoğan Demirören, ErhanKurdoğlu, Erkan Mumcu, Erkut Yücaoğlu, Ergun Özakat, Ergun Özen, Erol Üçer, Ersin Arıoğlu, Ersin Faralyalı, Ersin Özince, Ethem Sancak, Fatih Altaylı, Fatih Terim, Ferit Şahenk, Ferruh Tanay,Feyhan Kalpaklıoğlu, Feyyaz Berker, Fuat Miras, Fuat Süren, Füsun Önal, Göksel Kortay, Güler Sabancı, Güngör Kaymak, Hakan Ateş, Halit Soydan, Halit Kıvanç, Haluk Okutur, Haluk Şahin, Hamdi Akın, Hasan Güleşçi, HayrettinKaraca, Hazım Kantarcı, Hilmi Özkök, Hüsamettin Kavi, Hüseyin Kıvrıkoğlu, Hüsnü Özyeğin, Işın Çelebi, İbrahim Arıkan, İbrahim Betil, İbrahim Bodur, İbrahim Cevahir, İbrahim Kefeli, İdris Yamantürk, İhsan Kalkavan, İshak Alaton, İsmet Acar, İzzet Garih, İzzet Günay, İzzet Özilhan, JakKamhi, Kazım Taşkent, Kemal Köprülü, Kemal Şahin, Leyla Alaton Günyeli, LeylaUmar, Lucien Arkas, Mahfi Eğilmez, MehmetAli Birand, Mehmet Ali Yalçındağ, Mehmet Başer, Mehmet Günyeli, Mehmet Huntürk, Mehmet Keçeciler, Mehmet Kutman, Mehmet Şuhubi, Melih Aşık, Meltem Kurtsan, Mesut Erez, Metin Kalkavan, Metin Kaşo, Muharrem Kayhan, Muhtar Kent, Murat Akdoğan, Murat Dedeman, MuratVargı, Mustafa Koç, Mustafa Özyürek, Mustafa Sarıgül, Mustafa Süzer, Mümtaz Soysal, Nafi Güral, Nail Keçili, Nasuh Mahruki, Nebil Özgentürk, Neşe Erberk, Nevval Sevindi, Nezih Demirkent, Nihat Boytüzün, Nihat Gökyiğit, Nihat Sırdar, Niyazi Önen, Nur Ger, Nurettin Çarmıklı, Nuri Çolakoğlu, Nüzhet Kandemir, Oğuz Gürsel, Oktay Duran, Oktay Ekşi, Oktay Varlıer, Osman Birsel, Osman Şevket Çarmıklı, Ozan Diren, Özen Göksel, ÖzdemirErdoğan, Özhan Erem, Pervin Kaşo, R.BülentTarhan, Raffi Portakal, Rahmi Koç, Rauf Denktaş, Refik Baydur, Rıfat Hisarcıklıoğlu, SakıpSabancı, Samsa Karamehmet, Savaş Ünal, SedatAloğlu, Sefa Sirmen, Selçuk Alagöz, SelçukYaşar, Selim Seval, Semih Saygıner, SerdarBilgili, Sevan Bıçakçı, Sevgi Gönül, Sezen Cumhur Önal, SinanAygün, Suna Kıraç, Süha Derbent, Süleyman Demirel, ŞadanKalkavan, Şadi Gücüm, Şahin Tulga, Şakir Eczacıbaşı, Şarık Tara, Şerif Kaynar, ŞevketSabancı, Tan Sağtürk, Taner Ayhan, Tanıl Küçük, Tanju Argun, Tansu Yeğen, TavacıRecep Usta, Tayfun Okter, Tevfik Altınok, Tezcan Yaramancı, Tinaz Titiz, Tuna Beklevic, Tuncay Özilhan, Türkan Saylan, Uğur Dündar, Uluç Gürkan, Umur Talu, Ümit Tokçan, Üzeyir Garih, Vehbi Koç, Vitali Hakko, Vural Öger, Yaşar Aşçıoğlu, Yaşar Nuri Öztürk, Yılmaz Ulusoy, Yusuf Köse, Zafer Çağlayan, Zeynel AbidinErdem
|
|
|