|
|
|
|
Ahmet Kilicaslan Aytar Gözüyle
|
|
|
|
|
Tüm Yazıları
 ShareThis
|
EKONOMİK VE SİYASİ MÜDAHALE
20.05.2018
Ahmet Kilicaslan Aytar |
|
|
| Okunma Sayısı : |
45519 |
|
|
| Oy Sayısı : |
3709 |
|
|
| Değerlendirme : |
5 |
|
|
| Popülarite : |
17,85 |
|
|
| Verdiğiniz Puan : |
|
|
|
|
|
|
Mayıs'ta Lübnan parlamento seçimlerine katılım oranı yüzde 49.2,
Tunus yerel seçimlerine yüzde 33.7,
Irak parlamento seçimlerine yüzde 44.5 olarak gerçekleşti.
Düşük katılım Batı'da bu ülke hükümetlerinin ekonomiden sosyal politikalara kadar başarısızlıklarının,
Halkların da demokrasi kültüründen uzaklığının bir göstergesi sayıldı.
*
Bu noktada, ABD'nin;
1- Uluslararası ilişkilerde güvenlik ve refahın lideridir.
2- Rusya ve Çin ile olan ilişkilerinde jeopolitik bir zihniyeti benimser.
3- Birleşmiş Milletler Örgütündeki sorumluluğunun daha fazla olduğu kaydıyla Birleşmiş Milletler temel statüsüyle uluslararası düzeni belirler.
4- Ulusal güvenliği doğrultusunda ekonomik ve siyasi faaliyetlere müdahale eder, ifadesiyle özetlediği ve müttefiklerine ve diğer ülkelerin bilgisine sunduğu,
Dört maddelik diyalektik bir gündem iddiasında Ulusal Güvenlik Strateji Belgesi devreye giriyor.
Bu gerekçe ile ABD müttefikleriyle birlikte başarısız ülke ve halklarına vesayet uyguluyor...
*
Batı'nın sandığa gitmeyenlerin oranından memnun olmamasına aldanmamak gerekiyor.
Çünkü onlar demokrasi ihraç ederken, mesela " Genişletilmiş Ortadoğu" ya yönelik saldırılarından yararlanmaktadırlar.
Amaçları daha çok boyunduruk altına almak için devletleri devirmek ve toplumları yok etmektir.
Halkların örgütlü iradesinin her türlü ifadesi onlar için bir kâbustur...
*
Dünyada birleşmiş demokrasiler daha fazla işlerlik sağlamak için mücadele ederken,
Birçok kusurlu demokrasi de, mesela Türkiye Recep Tayyip Erdoğan ile doğrudan otoriter rejimlere dönüşüyor.
Ama bir çok ülkeden de ABD'nin hegemonya ve güç siyasetine dayalı dünya güvenlik anlayışı yerine karşılıklı güvene, yarara, eşitliğe ve eşgüdüme dayalı sürdürülebilir yeni bir güvenlik anlayışı talepleri gelişiyor...
*
Son on yılda uzun süreli diktatörlerin istifa, seçim kaybetme ya da görevden alınma gibi nedenlerle görevde olmayışları iyimserliğe yazıyor!
Ancak diktatörlerin yok oluşlarından bir avuç ümit vaadeden demokrasiye yol açılırken,
Çoğunda herhangi bir demokratik reform dahi başlatılamıyor.
*
Batı, sınırsız uygarlık için vicdan ve düşünce özgürlüklerini amaçlayan özgür insanlar yetiştirirken,
2010 -11'de İslam coğrafyasında; tarihinde hiçbir siyasi, ekonomik ve sosyal birikimi, demokrasi kültürü olmayan, çevre ülkelerle birbirlerini tamamlayıcı politikalar geliştiremeyen İslamcı iktidarlara yol verdi.
Bunların devletin rejiminde ve işleyişinde vatandaşlık yerine din, eşitlikler yerine din birliği, adalet yerine insan olmayı öngören siyasal ve sosyo-ekonomik yönetim anlayışından;
Sözde dinamik bir toplumsal yapının inşa edilmesi öngörüldü.
Çok geçmeden bunların Batı tipi düzenin Müslüman halklara her türlü zulme maruz bıraktıkları fikrinde "İslami Cihad"çılar oldukları, İslamofobi'ye yol açtıkları anlaşıldı...
*
Ayaklanmalarda Tunus'ta Zeynel Abidin Bin Ali iktidardan düşürüldü, küresel demokrasinin geleceğine iyimserlik üflenildi.
Mısır'da Hüsnü Mübarek, Libya'da Muammer Kaddafi iç savaşta devrildiler.
Sonra 2013'te Mısır'da Müslüman Kardeşler örgütü iktidarı General Abdül Fettah el-Sisi'nin askeri müdahalesiyle sona erdi.
Bugün Sisi büyük ölçüde seçimlerle meşrulaştırılmak istenen bir başkandır.
Libya hala istikrarsızlık ve şiddet ile beslenen zayıf bir devlettir.
Yemen'de patlak veren savaş, güçlü Ali Abdullah Salih'in düşmesine yol açtı, Yemen yıkıcı bir çatışma ve insani kriz yaşıyor.
2011' den beri Suriye çok ağır bir kâbustan geçiyor.
Irak ve Afganistan, Nuri el-Maliki ve Hamid Karzai'yi iktidardan çeken seçimlerle lider değişikliği yaptılar.
Ama demokraside bir gelişme yaşanmadı; Afganistan hala otoriter ve istikrarsız, Irak'ta Maliki sahnenin arkasında hala çok güçlüdür ...
*
Bu diktatörlerin yıkılması o ülkede ki otoriterciliği sarstı ama biraz Tunus hariç hiçbiri demokrasiye dönüşemedi...
Orta Doğu ve Kuzey Afrika' da birçok diktatör ön plana çıktı!
*
Aslında dünyanın her yerinde demokrasiler sallanıyor..
Latin Amerika, on yıllardır askeri diktatörlüklere ev sahipliği yaptı ancak 1980'lerin ortasından bu yana ülkelerin çoğu kusurlu ama işleyen demokrasilerdir.
Hugo Chavez'li Venezüella, Fidel Castro vesayetindeydi, son on yılda ayrıştılar.
Bugün Venezüella Chavez'in ardılı Nicolas Maduro'nun diktatörlüğü altında dağılıyor.
Küba, Fidel'in erkek kardeşi Raul'ın yönetiminde bazı reformlar yaptı, şimdi Miguel Diaz-Canal'ın neler yapacağı merakla bekleniyor.
Latin Amerika'daki diğer rejimler özgür ve adil seçimlere devam ediyor, hukukun üstünlüğünü için mücadele ediliyor.
*
Asya'da, demokratik olmayan birkaç ülke reform yolunda ilerlemeler kaydetti, ancak çoğunda otoriter rejimler aynı kaldı.
Ermenistan'da Serj Sarkisyan hükümete karşı kitlesel protestolardan sonra,
Kırgızistan'da Almazbek Atambayev ülke tarihinin ilk barışçıl el değiştirmesi olan seçimlerden sonra istifa etti.
Güneydoğu Asya'da Myanmar'da, 1990'da ülkede yıllardır süren baskıcı askeri rejimin seçimlere izin vermesi, siyasi tutsakları serbest bırakıp daha fazla basın özgürlüğüne yol açması oldukça iyiydi.
Askeri rejimin lideri Thein Sein, ülkenin demokraside ilerlemesi için bir düşünce tutuklusu Aung San Suu Kyi lehine istifa etti.
Ancak demokratik dönüşüm kısa ömürlü oldu.
Myammar rejimi, özellikle Rohingya azınlığını ihlal etmeye devam etti, sivil özgürlükler ve basın özgürlükleri ciddi tehlikelere girdi.
*
Soğuk Savaşın sona ermesi, seçimlerin ve sivil özgürlüklerin genişlemesiyle Afrika'da, özellikle Sahra-altı'nda demokrasinin genel durumu gelişti.
1980'lerde Afrika'da sadece beş ülke Botswana, Gambiya, Mauritius, Senegal ve Zimbabwe demokratik olarak kabul edilirdi.
Gambiya'da askeri diktatör Yahya Jammeh, cumhurbaşkanlığı seçimlerini kaybettikten sonra 2017'de ülkeden kaçtı.
Burkina Faso'nun diktatörü Blaise Compaore, iktidardaki otuz yılından sonra 2014'te siyasi protestoların patlak vermesiyle istifa etti.
Angola'da Jose Eduardo dos Santos, iktidarından 40 yıl sonra istifa etti.
Her üç ülke de biraz daha demokratikleştiler.
Zimbabwe'de 1980'den beri Cumhurbaşkanı Robert Mugabe giderek acımasız bir diktatöre dönüştü ve ülkeyi derin bir kaosa sürükledi.
2017' de ordudaki destekçileri Mugabe'nin yetersizliğini gördüler ve sonunda Mugabe istifa etti.
Temmuz 2018'de yeni seçimler yapılacak...
*
Macaristan'da Viktor Orban ülkesinin demokrasisini sivil özgürlükleri sıkı sıkıya daraltmakla tehdit ediyor .
Rusya'da Vladimir Putin otoriter bir rejimin başkanıdır.
Çin' de Xi Jinping süresiz olarak yönetme yetkisi kazandı.
Tayland ordusu, ülkenin yıllardır gördüğü en baskıcı hükümete gidiyor...
*
Birçok ülke asla arzu edilmeyen otoriter bir dönüş alırken, bazısı diktatörlükten kaçmayı başarmıştır.
Düşen diktatörlerin çoğunun başka bir diktatörün yerini aldığı doğruysa da;
Demokrasinin savunucularına bir miktar ümit vermenin tam tersine yeterli örnek bulunuyor...
*
Şu dakikada Batı'nın vesayet uygulamasında ön sırada;
Müslüman Kardeşler Örgütü lideri diktatör Recep Tayyip Erdoğan ve İslamcı projesi bulunuyor.
Bu proje bütün özgür dünyayı birinci derecede tehdit ediyor.
Hani şu;
1- Irak'ta merkeze aşırı gevşek bağlarla bağlı Musul merkezli bir Sunni Özerk Yönetimi'nin oluşması,
2- Bu özerk Sünni Irak parçasıyla öncelikle Kürdistan Bölgesel Yönetimi'nin sonra da Suriye'deki Sünni yapıların yaklaştırılması,
3- Bunların arasındaki ilişkilerin Türk ordusunun güvenlik şemsiyesi altında ekonomik-kültürel karşılıklı bağımlılıkla pekiştirilmesi,
4- Türkiye'nin bütün bu yapının bölgesel hamisi olmasıyla başlayan giderek "Tek Ümmet "e dönüşecek ütopya.
*
Halbuki Türkiye mutlaka farklı etnik ve dini kökenlerden gelen insanları bir arada yaşatmak için normalleşecektir.
*
Çünkü bu böyle bir dünyadır.
Friedrich Nietzsche'nin, "Sen yeni bir kudret ve yeni bir hak mısın? Kendi kendine dönen bir çark mısın? Yıldızları da zorlayabilir misin senin etrafında dönsünler diye?"sözü,
Negatif özgürlüğe ulaşılmaması kaydıyla boşuna değildir...
21.5.2018 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Tüm yazıları
ShareThis
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Türk Liderler:
Abbas Güçlü, Adil Karaağaç, Ali Ağaoğlu, <Ali Kibar, Adnan Nas, Adnan Polat, Adnan Şenses, Ahmet Başar, Ahmet Esen, Alber Bilen ,Ahmet Cemal Kura, Ali Abalıoğlu, Ali Naci Karacan, Ali Sabancı, Ali Koç, Ali Saydam, Ali Talip Özdemir, Ali Üstay, Arman Manukyan, Arzuhan Yalçındağ, Asaf Güneri, Atila Şenol, Attila Özdemiroğlu, Avni Çelik, Ayduk Koray, Aydın Ayaydın, Aydın Boysan, Ayhan Bermek, AyşeKulin, Ayten Gökçer, Başaran Ulusoy, BedrettinDalan, Bedri Baykam, Berhan Şimşek, BetülMardin, Bülend Özaydınlı, Bülent Akarcalı, Bülent Eczacıbaşı, Bülent Şenver, CağvitÇağlar, Can Ataklı, Can Dikmen, Can Has, Can Kıraç, Canan Edipoğlu, Celalettin Vardarsuyu, Cengiz Kaptanoğlu, Cevdetİnci, Çoşkun Ural, Cüneyt Asan, Cünety Ülsever, Çağlayan Arkan, Çetin Gezgincan, DenizAdanalı, Deniz Kurtsan, Didem Demirkent, Dilek Sabancı, Dr. Oktay Duran, Ege Cansel, Em. Org. Çevik Bir, Emre Berkin, Engin Akçakoca, Enver Ören, Erdal Aksoy, Erdoğan Demirören, ErhanKurdoğlu, Erkan Mumcu, Erkut Yücaoğlu, Ergun Özakat, Ergun Özen, Erol Üçer, Ersin Arıoğlu, Ersin Faralyalı, Ersin Özince, Ethem Sancak, Fatih Altaylı, Fatih Terim, Ferit Şahenk, Ferruh Tanay,Feyhan Kalpaklıoğlu, Feyyaz Berker, Fuat Miras, Fuat Süren, Füsun Önal, Göksel Kortay, Güler Sabancı, Güngör Kaymak, Hakan Ateş, Halit Soydan, Halit Kıvanç, Haluk Okutur, Haluk Şahin, Hamdi Akın, Hasan Güleşçi, HayrettinKaraca, Hazım Kantarcı, Hilmi Özkök, Hüsamettin Kavi, Hüseyin Kıvrıkoğlu, Hüsnü Özyeğin, Işın Çelebi, İbrahim Arıkan, İbrahim Betil, İbrahim Bodur, İbrahim Cevahir, İbrahim Kefeli, İdris Yamantürk, İhsan Kalkavan, İshak Alaton, İsmet Acar, İzzet Garih, İzzet Günay, İzzet Özilhan, JakKamhi, Kazım Taşkent, Kemal Köprülü, Kemal Şahin, Leyla Alaton Günyeli, LeylaUmar, Lucien Arkas, Mahfi Eğilmez, MehmetAli Birand, Mehmet Ali Yalçındağ, Mehmet Başer, Mehmet Günyeli, Mehmet Huntürk, Mehmet Keçeciler, Mehmet Kutman, Mehmet Şuhubi, Melih Aşık, Meltem Kurtsan, Mesut Erez, Metin Kalkavan, Metin Kaşo, Muharrem Kayhan, Muhtar Kent, Murat Akdoğan, Murat Dedeman, MuratVargı, Mustafa Koç, Mustafa Özyürek, Mustafa Sarıgül, Mustafa Süzer, Mümtaz Soysal, Nafi Güral, Nail Keçili, Nasuh Mahruki, Nebil Özgentürk, Neşe Erberk, Nevval Sevindi, Nezih Demirkent, Nihat Boytüzün, Nihat Gökyiğit, Nihat Sırdar, Niyazi Önen, Nur Ger, Nurettin Çarmıklı, Nuri Çolakoğlu, Nüzhet Kandemir, Oğuz Gürsel, Oktay Duran, Oktay Ekşi, Oktay Varlıer, Osman Birsel, Osman Şevket Çarmıklı, Ozan Diren, Özen Göksel, ÖzdemirErdoğan, Özhan Erem, Pervin Kaşo, R.BülentTarhan, Raffi Portakal, Rahmi Koç, Rauf Denktaş, Refik Baydur, Rıfat Hisarcıklıoğlu, SakıpSabancı, Samsa Karamehmet, Savaş Ünal, SedatAloğlu, Sefa Sirmen, Selçuk Alagöz, SelçukYaşar, Selim Seval, Semih Saygıner, SerdarBilgili, Sevan Bıçakçı, Sevgi Gönül, Sezen Cumhur Önal, SinanAygün, Suna Kıraç, Süha Derbent, Süleyman Demirel, ŞadanKalkavan, Şadi Gücüm, Şahin Tulga, Şakir Eczacıbaşı, Şarık Tara, Şerif Kaynar, ŞevketSabancı, Tan Sağtürk, Taner Ayhan, Tanıl Küçük, Tanju Argun, Tansu Yeğen, TavacıRecep Usta, Tayfun Okter, Tevfik Altınok, Tezcan Yaramancı, Tinaz Titiz, Tuna Beklevic, Tuncay Özilhan, Türkan Saylan, Uğur Dündar, Uluç Gürkan, Umur Talu, Ümit Tokçan, Üzeyir Garih, Vehbi Koç, Vitali Hakko, Vural Öger, Yaşar Aşçıoğlu, Yaşar Nuri Öztürk, Yılmaz Ulusoy, Yusuf Köse, Zafer Çağlayan, Zeynel AbidinErdem
|
|
|