Türk Lider .:| turklider.org |:. Tecrübeleriniz Toprak Olmasın ! Türk Liderlerin Tecrübeleri > Ana Oda

Kayıt Ol | Giriş |

23 Nisan 2024

Hazine Sandığım | Hazine Sandığıma Ekle

Ara

Ziynet Odası

Odam Olsun

Türklider Odaları

Sizin Odalarınız

Sohbet Odası

TV Odası

E-Kitap Odası

BŞenver

Gazete Odası

iPad

Hakkımızda

Şifremi Unuttum

Buradasınız :

İBRAHİM KEFELİ Gözüyle

	İBRAHİM KEFELİ Gözüyle

Tüm Yazıları ShareThis

ERZURUM'DAKİ ÇOCUKLAR İbrahim Kefeli
31.08.2006

Okunma Sayısı :

4795

Oy Sayısı :

Değerlendirme :

4,5

Popülarite :

1,35

Verdiğiniz Puan :

ERZURUM'DAKİ ÇOCUKLAR İbrahim Kefeli
.
.
.

Erzurum’ daki Çocuklar

1965 veya 66 yazıydı. Onaltı onyedi yaşlarındaydım.

Doğum yerim olan Yusufeli’ ne yaz tatilimin bir bölümünü geçirmek için gidiyordum. O zamanlar Yusufeli’ ne gitmek için trenle Erzurum’ a gider ordan da başka bir araçla Yusufeli’ ne giderdik. Erzurum’ da birkaç saatlik boşluğu değerlendirmek amacıyla şehirde gezinirken 5’ er 6’ şar kişilik gruplarla dolaşan küçük çocuklar gözüme çarptı. Daha doğrusu ben onların gözüne çarpmış olmalıyım ki hemen peşime takıldılar.

Grubun birinden kurtuldum derken 2. grup etrafımı sardı, ayakkabımı boyamak istiyorlardı. İçlerinden bir tanesi “ Abi üç gündür hiç ayakkabı boyayamadım. Ne olur boyayayım” diye çok duygulu yalvarınca “Peki” dedim. Küçük çocukların hepsinin elinde tek tip ayakkabı boya sandığı vardı. Basit ve ucuza maledilmiş oldukları belliydi.

Çocuk ayakkabımı boyarken diğer arkadaşları da bekliyordu. Az sonra bir tanesi “Abi diğerini de ben boyayayım” deyince “Olur mu hiç” gibi şeyler söyledim. Ve fark ettim ki 3 grup daha ayrı ayrı yakınımızda bekliyordu.

Çocuklarla yaptığım konuşmada okuldaki bir çocuğa babası boya sandığı almıştı. Onu gören sınıf ve mahalle arkaşları da aynı şeyi yapmışlardı. Sandıkları yapan uyanık vatandaş da seri imalata geçip okulun bütün öğrencilerine ulaşmıştı. Ayakkabılarımı boyatıp oradan uzaklaşırken diğer bir grup yaklaşmıştı ve “Abi ne olur biz de boyayalım” deyince boyacı çocukların hepsini bir araya toplayıp onlara bazı taktikler verme ihtiyacı duymuştum.....

70’ li yıllarda ilk imalathanemi kurduğum zamanlardı. Yollarda direklere overlokçu aranıyor ilanları asılırdı. Overlok konfeksiyonda kullanılan spesyal bir makinadır. İsminin enteresanlığından olacak overlok ilgi odağı olmuştu ki hala parodilerde yer alıyor. Ve Almanya’ dan izine gelen gurbetçilerimiz gelirken yanlarında hep overlok getirip yakınları vasıtasıyla atölyelere satmak için dolaşırlardı. Yalnız, getirilen overlokların hepsi aile tipi olduğu için ellerinde kalıp çöp oldular. Bunları düşündükçe aklıma hep Erzurum’ daki çocuklar gelirdi.....

80’ li yılların başıydı. Bazı Karadenizliler apartman yapıp satmaya başlamışlardı. Sonra Karadeniz’ lilerin neredeyse hepsi mütahit oldular. Nerede bir bina inşaatı varsa “Bak Laz mütahitler buraya da girmişler” denirdi. O zamanlar bir espri yapılırdı; “Bina yapmamış Karadeniz’ liye hamsi satılmaz” diye. Bunları düşündükçe aklıma hep Erzurum’ daki çocuklar gelirdi.....

80’ li yılların sonlarıydı. Türkiye’ de müthiş bir konfeksiyon atölyesi patlaması olmuştu. Öyleki bir konfeksiyon atölyesinde iki sene çalışan biri ne yapıp edip bir miktar para buluyor veya biraz parası olan bir ortak bulup konfeksiyon atölyesi kuruyordu. Sonunda futbolcu transferlerindeki gibi eleman transferleri yapılıyordu veya yollardaki bütün ağaçlara, elektrik direklerine acele makinacı aranıyor, ücret dolgundur diye ilanlar asılıyordu (“Acele” kelimesine çok takılmıştım sanki adam koşarak gelecekti). Günde iki defa da ilanlar duruyor mu diye kontrol edilirdi. Sonra bu atölyeler tek tek kapandı. Bunları düşündükçe aklıma hep Erzurum’ daki çocuklar gelirdi.....

90’ lı yılların başıydı. Türkiye’ de konfeksiyon ihracatında patlama vardı. Ama ihracatta değil ihracatçı sayısında. Sonra teşvikler uygulanmaya başlandı. Teşviklerle beraber krediler ve büyük çaplı modern değil ultra modern, gereğinden 3-4 kat fazla maliyetli fabrikalar kuruluyordu. Herkes Almanya’ dan birini bulup ihracat sorumlusu yapıyordu. Almancılara çok büyük paralar veriliyordu ancak o kişiler yine de Almanların menfaatini gözetiyorlardı ve sürekli fiyatlar iniyordu. Bütün sektör Almancıların peşine takılmış sadece Almanya’ ya iş yapıyordu. Herkes birbirinin müşterisine saldırırken, Almanlar da bizi zararına çalıştırıyordu. Ve kredilerin ödenmesine gelince batmaya başlamışlardı. (Hala büyük çaplı makina hurdalıkları atık duruyor.) Bunları düşündükçe aklıma hep Erzurum’ daki çocuklar gelirdi.....

Sonra herkes banka sahibi olmak istedi
Sonra herkes medya patronu olmak istedi.
Sonra herkes yatlar uçaklar aldı.
Sonra herkes yalılar satın aldı.
Sonra 21 Şubat 2001.
Bunları düşündükce aklıma hep Erzurum’ daki çocuklar gelirdi.

Ve sonra büyük alışveriş merkezleri yapılmaya başlandı. 50, 100, 150 milyon dolarlık yatırımlar yapılıyordu. Artık her mahallenin abarmıyorum 3 – 4 muhteşem alışveriş merkezi var. Bu alışveriş merkezlerimizde indirim şampiyonları mağzalar açılıyor kendi aralarında indirim veya taksit yarışları yapılıyor. Bu çapta indirimler nasıl yapılıyor? Nasıl! Nasıl! Nasıl!....
Bunları düşündükçe .....Ooff.....ooff aklıma hiçbirşey gelmiyor artık..... Tıpkı evrenin sonsuzluğu gibi.

Herkesin yaptığını yapmak önemli değil ki.

Önemli olan başkalarının aklına gelmeyeni veya başkalarının yapamadığını yapmaktır.

İlk olmak tek olmaktır.

Sonra herkes aynısını yapsada........

Saygılarımla
İbrahim KEFELİ

.
.

.
.

İbrahim Kefeli "Kulağınıza Küpe Olsun" TV Programından kısa bir bölümü izlemek için, hızlı internet bağlantınız varsa, bilgisayarınızın sesini açıp,
lütfen yandaki ikonu tıklayın. tıklayın izleyin