|
|
|
Tüm Yazıları
 ShareThis
|
Anısına
13.09.2016 |
|
|
| Okunma Sayısı : |
6305 |
|
|
| Oy Sayısı : |
3 |
|
|
| Değerlendirme : |
5 |
|
|
| Popülarite : |
2,39 |
|
|
| Verdiğiniz Puan : |
|
|
|
|
|
|
İshak Alaton veda etmeden önce böyle demişti:
Hiç pişmanlığım yok!
Anısına
Jale ÖZGENTÜRK12 Eylül 2016
İş adamı İshak Alaton ile, 2 ay önce Hürriyet Yazarı Jale Özgentürk İSO'nun 'İstanbul Sanayi Tarihi' belgeseli için bir araya gelmişti.
Alaton, Özgentürk'e "Çok hata yaptım ama önüne geçilmiyor, yani güzel bir deyim var Türkçe'de. Olanla ölene çare yok" diye anlatmıştı.
İSHAK Alaton, Türkiye'nin en renkli, en cesur işadamlarından biriydi.
Farklılığı hem yaşadığı zorlu hayattan, hem de yılmayan, heyecanını hiç yitirmeyen kişiliğinden geliyordu.
.
.
Yahudi asıllı bir ailenin oğluydu İshak Bey.
Hayatındaki en büyük kırılmayı Varlık Vergisi sırasında yaşadı. Güçlü kuvvetli bir adam olan babasının belirlenen vergiyi ödeyemediği için Aşkale'ye gidip, bir yıl sonra saçları ağarmış yaşlı bir adam olarak dönmesini, hayatının en büyük travması olarak anlatır.
İkinci büyük travması ise kendisine iş adamlığını öğreten Üzeyir Garih'in bir cinayete kurban gitmesi oldu...
Yaklaşık iki ay önce İstanbul Sanayi Odası için henüz tamamlamadığımız İstanbul Sanayi Tarihi Belgeseli için buluşmuştuk İshak Bey'le.
Yönetmenliğini Nebil Özgentürk'ün yaptığı, benim de genel koordinatörü ve danışmanı olduğum belgeseliçin üç saati bulan röportajda, özel ve iş yaşamına yön veren dönemeçleri, hayata bakışını ve hayattan öğrendiklerini her zaman olduğu gibi içtenlikle anlatmıştı İshak Alaton.
.
Neredeyse 30 yıldır dostça ilgisinden onur duyduğum İshak Bey'e bu röportajla veda ediyorum:
Türkiye'de sanayici olmak, Türkiye'de işadamı olmak sizi mutlu etti mi?
Türkiye'nin sanayi dünyasına ya da iş dünyasına yabancı kaldığımı itiraf etmem lazım.
Bunu idrak ve itiraf ediyorum.
Neden?
Çünkü benim çok zor şartlarda bir gençliğim oldu.
Babam Varlık Vergisi nedeniyle iflas etti.
Aşkale'ye götürüldü, mahvoldu, bitti.
Aile neredeyse dağılıyordu, fakirlik içindeydik.
Ben İsveç'e gittim, İsveç'in sosyal demokratlarına aşık oldum.
Sosyal demokrat oldum, neredeyse sosyalist, neredeyse komünist.
Varlık Vergisi, 6-7 Eylül, tüm bunlar sizi yurtdışına sürükledi. İş dünyasına nasıl girdiniz?
1951'de İsveç'e gittim, orada kaynakçılık yaptım.
Sosyal demokrasiyi, sosyalistliği tanıdım. Türkiye'ye 1954'te döndüm.
Üzeyir Garih'le tanıştım ve Üzeyir Garih beni kapitalist yaptı.
Benim niyetim kapitalist olmak değildi ama Üzeyir'in ortaklığı, Üzeyir'in insan üstü melekeleri, öğretmenliği, ben hayat boyu Üzeyir'in eğitimini gördüm.
Benden iki yaş küçüktü ama beni eğiten Üzeyir Garih oldu.
Muhteşem bir adamdı.
Benim de şansım buydu.
Ben de kapitalist sanayici oldum.
Ama niyetim bu değildi.
Fakat bu arada Türkiye'nin sanayii ile ilgili çok etütlerim oldu, çok analizlerim oldu.
Ve hatırlıyorum.
Zaman ilerledikçe üç ülkenin gelişimini takip ettim, aralarındaki ilişkileri analiz ederek
Türkiye'nin bugün nerede olması gerektiği ve nerede olduğu hakkında fikirler edindim.
Hangi ülkeler ve analizlerinizden nasıl bir sonuca ulaştınız?
Almanya 1950'de tamamen yıkılmış.
Savaş bitkini bir ülke.
O zamanki fert başına geliri için bazıları 50, bazıları 80 dolar diyor.
Fakat 1950'de Türkiye'nin fert başına geliri 200 dolar.
Bir de Kore var.
Henüz Kore Savaşı başlamamış.
1950'de Kore'nin fert başına geliri ise 65 dolar.
Kore 65, Almanya 80, Türkiye 200. Türkiye en üstte.
Çünkü savaş görmedi.
1950 ile 2000 arasındaki 50 yıl içinde ne oldu?
Türkiye 200 dolardan, 3000 dolara, Almanya 60 dolardan 60 bin dolara, Güney 65 dolardan 30 bin dolara çıktı.
Türkiye Almanya'nın fersah fersah önünde olabilirdi.
Kore'nin esamesi okunmazdı.
Çünkü daha baştan iyi, savaş da görmemiş, aynen İsveç gibi.
İsveç biliyorsunuz savaş görmedi, dünyanın en zengin, en müreffeh ülkelerinin başında geldi 2000 yılları civarında.
Peki ne oldu Türkiye'ye?
İşte Türkiye fena halde çuvalladı bana sorarsanız.
Türkiye çok fena çuvalladı. Türkiye özel sektörün potansiyelini hiçbir zaman idrak etmedi, hep böyle baskıcı, otoriter, dediğim dedik, politikada kendini ispat etmeye çalışan fakat özel sektörün potansiyelini ve becerisini göz ardı eden, hatta onu kendi çıkarları için yönlendirmeye çalışan bir politika güdüldü. Ve bu sebepten 200 dolardan 3 bin dolara çıkan Türkiye, yanında 60 dolardan 60 bin dolara çıkan bir Almanya.
Biz Almanya'dan veya Kore'den ileri olabilirdik.
Türkiye nasıl çuvalladı?
Çünkü Türkiye'nin zihinsel kromozomlarında bir eksiklik oluştu.
O da şu; milliyetçiliğe, milli beraberlik hikâyesi içinde ayrımcılığa çok yön aldı.
Yani farkında olmadan bir imaj yaratıldı.
Sen Türksen benimle berabersin, Türk değilsen yani Kürtsen, Yahudiysen, Hıristiyansan sen ötekisin. Bugün 90 yaşıma bir kaldı, 1927'de doğdum, 2016'da program yapıyoruz, demek ki gelecek sene 90 oluyorum.
Ben hayatım boyunca hep öteki olarak görüldüm, hep ötekiyim.
Çok iyi bir öteki, Türkiye'ye müthiş aşık, Türkiye'ye müthiş hizmetleri olan ama Yahudi. Ya ne ihtiyacın var bana Yahudiliğimi hatırlatmanın.
Evet ben Yahudiyim, ben öyle doğdum, ben seçmedim.
BUGÜN HERKES ÖTEKİ
Bugün ötekileştirme var değil mi?
Tabii bugün de yapılıyor, hep yapılıyor.
Ben 1950 ile 2000'i yalnız ekonomik rakamları bir araya getirmek için dile getirdim.
Yoksa bugünkü zihinsel devrim daha iyiye gitmedi 2000'den 2016'ya, daha kötüye gitti.
Daha çok ayrımcılık, daha çok ötekileştirme, daha çok herkes öteki.
Kızım Leyla geçen gün bir röportaj verirken "Bugün Türkiye'de herkes öteki oldu" dedi.
Çok haklı. Ben öteki olmaktan yoruldum ya!
Ben hep birlikte gelin şu kalası birlikte kaldıralım, daha iyi bir yere götürelim, daha iyi bir hayata doğru heyecan verelim, insanlara ekmek verecek yatırımlar yapalım dedim.
Bunu yapamadık.
Hemen şu an girelim. Ne oldu 2000 ile 2016 arasında?
2000 ile 2016 arasında müthiş bir şans yakaladık, dünyanın konjonktürü de buna çok uygundu.
Türkiye de bunu ilk yıllarda 2000 ile 2007-2008 arası Kemal Derviş'in de IMF ile olan anlaşması sonrası biz iyi bir yolda, 3 bin dolardan 10 bin dolara çıkabildik. 2008'de 10 bin dolarda çakıldık kaldık.
2008'den sonra 10 bin doları yukarıya çıkaramadık.10 bin dolar tuzağına düştük.
Şimdi de zannediyorum 8 binlere doğru yol alıyoruz, geriliyoruz.
Neden?
Bence bunun çok basit bir izahı var.
Türkiye artı değerleri yanlış yerlere yönlendirildi.
Nerelere yönlendirildi?
Türkiye yarattığı, artırdığı değerleri binalara, alışveriş merkezlerine, insanları mutlu eden eşyaların eve girmesine, radyosu, buzdolabı, çamaşır makinesiymiş bunlara harcadı.
Gecekondulaşma çok geriledi, azaldı.
İnsanlara küçük birer apartman dairesi verdik.
Evet bütün bunlar iyi de, bir treni kaçırdık, o da yüksek teknoloji.
Yani iş yaratan, insanın beynini çalıştırıp beyin üretimini geliştirerek dünyada birkaç marka, bilgisayarmış, sağlıkta yüksek teknoloji, sağlığı geliştiren araştırmalar.
Yani Türkiye'nin karakterinde dünyaya uyma, dünyanın gelişimini takip ederek ondan feyz alma ve onunla beraber koşma merakı olmadı ve yok.
Olmayınca işte biz de öksüz bir çocuğa benzedik.
Peki sizi tutan ne oldu Türkiye'de?
Ben kendime şöyle izah ediyorum.
Ben Türkiye'den intikam almak istedim.
Anlıyor musun beni.
Türkiye'den tersine intikam almak istedim. İspat etmek istedim ki insan çok şey verebilir, insan çok şey yaratabilir, niye insanı mahvediyorsun, niye insanı bu ülkede yaşamak heyecanını elinden alıp, onu yurtdışına gönderiyorsun.
Çünkü bu ülke sizin.
Beş yüz yıl önce geldiniz değil mi yani...
Ben herhangi birinizden daha Türk'üm.
Beş yüz senedir ben buradayım.
Hep bunu söylüyorum bana birileri bir şey söylediğinde, kaç kuşaktan beri, ya Kafkasya'dan ya Bulgaristan'dan ya Yunanistan'dan ya Girit'ten ya bir yerden geldin, ben beş yüz senedir buradayım.
İçinizdeki o kırgınlık ya da sizin deyiminizle...
Bende kırgınlık kalmadı.
İntikam hissi diyelim ya da, bitti mi?
Bu intikam da değil, bu tersine intikam.
Bu bir şeyi ispat etme. Herkese, bütün topluma şu mesajı vermek istedim: Yahu siz binlerce İshak Alaton'u kaybettiniz.
Siz bu insanlara iyi davransaydınız Türkiye bugün Almanya'nın önünde olurdu. Kore'nin üç kat önünde olurdu.
Bir Japonya olurdu.
Neden olmadı, insanlarınızın mahvettiniz, insanlarınıza köle muamelesi yaptınız, insanlarınızı burada doğduklarına pişman ettiniz.
Pişmanlıklarınız var mı? Pişmanlık, içinizde ukde kalan?
Yok.
Hiç yok.
Pişmanlık diye hiç hissetmedim hayat boyu.
Ne yaptımsa bilinçli yaptığıma inandım.
Hatalar çok yaptım.
Çok hata yaptım ama önüne geçilmiyor, yani güzel bir deyim var Türkçe'de.
Olanla ölene çare yok.
Beni ötekileştirenlere ulan salaklar, diyorum
Siz kapitalist olmuştunuz, yani iş adamı olmuştunuz.
Tabii. Zaten iş adamı olmak o zaman bir ayıptı.
Biri diyor ki gazetede, ben anladım İshak Alaton, neden Zonguldak'ı kapattırmak istiyor, Zonguldak kapanınca Türkiye'nin kömür ihtiyacını Avustralya'dan ve Güney Afrika'dan ithal edecek ve böylece zengin olacak diyor, ben bunu öğrendim diyor.
Ben ne yaparım, adama cevap bile vermedim.
Adamı değiştirmek mümkün değil yani ben bunlarla da boğuştum.
Şimdi neden bu kadar zulüm, zorluk gören bir adam Türkiye'ye bu kadar hizmet vermeye çalıştı.
İşte söylediğim gibi bir rol model olmak istedim Türkiye'de. "Öteki" bir adam, öteki olarak görülen bir adam Türkiye'ye çok hizmet etti, ediyor, hala. 90 yaşına geldi hala o heyecanla hizmet etmeye devam etmek istiyor.
Hala heyecan duyuyor musunuz?
Bu mesajı vererek diyorum ki beni ötekileştirenlere ve beni kötüleyenlere, ulan salaklar diyorum onlara, siz bana cesaret verirseniz, siz bana destek verirseniz, siz beni anlarsanız benim gibi binlerce insan Türkiye'yi daha iyi bir ülke yapacaklar. Türkiye'ye daha çok hizmet edecekler. Sizin de hayat standardınız yükselecek.
Çünkü ben sizin sağlığınıza dönük stent yapmaya soyunmuş bir adam olarak mücadele ediyorum hala.
Daha iyi stent, daha iyi kateter, daha iyi bir kardiyoloji cihazları imalatı için çırpınan bir adamım, buna da yatırım yapıyorum, siz de benimle beraber olun Türkiye'yi hep birlikte daha iyi bir ülke yapalım.
Benim intikam alma yolum böyle.
Hiç umutsuzluğa kapılmadım
Umutsuzluğa kapıldınız mı?
Hiçbir zaman umutsuzluğa kapılmadım.
Şimdi 89 yaşında bir adam, gelecek sene 90 yaşına gelecek adam hiçbir zaman umutsuz olmadı.
Her zaman insanlara bir şeyler vermek istedi.
Bir katkım olsun, iyi veya kötü.
Bir şey vereyim, bir yol göstereyim, benden belki bir şey öğrenir.
Hep eğitim, öğretim meraklısı oldum.
Üzeyir de öyleydi.
Üzeyir dokuz tane kitap yazdı.
Ben üç tane kitap yazdım.
Ve yolun sonun yaklaşan adam diyor ki, ben başardım.
Ben başardım.
Ben geceleri rahat uyuyan bir adamım.
Ben müsterih uyuyorum.
Kalbim temiz.
Uyku ilacı almadan uyuyabiliyorum.
Benim yaşımda bu çok önemli.
Gençlere öğütler
90 yıldır mücadele ediyorsunuz. Gençler çok umutsuz. Gençlere hayatla ilgili neler söylemek istersiniz, ne önermek istersiniz?
O kadar çok şey söylenebilir ki.
Biraz geniş bakmalı. İnsanlar çoğalıyor, yedi buçuk milyar insan 2050 yılında 10 milyar olacak.
Hayat çok daha zorlaşacak.
Şehirlerde bir yerden bir yere gidemeyecek hale geleceğiz.
Bütün bunları öngörebilmek lazım.
Hayatını öyle bir şekilde şimdiden koordine etmen lazım ki bu yaşam mücadelesinde altta kalmayasın, bir şekilde, yani çok zengin olman gerekmiyor ama normal bir hayat standardı için tedbir alman lazım.
Bunun için en önemli faktör, bir dalda çok bilgi sahibi olman lazım.
Ben her işi yaparım abi, o geçti.
Politikacı olmak ister miydiniz?
Katiyetle. Hayır. Bana çok ters.
Altın kafese girmedim
Bir doktor size İsveç'te demiş ki çok zengin olacaksın ama altın bir hapishanede yaşayacaksın. İnançlarını, inandığını söyleyemeyeceksin, öyle oldu mu sizin için?
Hayır, hiç öyle olmadı çünkü adamın ikazını hiç unutmadım.
Adamın ikazı yerindeydi ve ben Üzeyir Garih'in düşündüğü altın kafesi hep reddettim.
Üzeyir Garih'ten farklıydım.
Üzeyir Garih işe yönelikti ve beni eleştirirdi.
Yahu senin Zonguldak'ta ne işin var derdi bağırarak.
Benim cevabım yoktu. Ben ona cevap veremezdim.
Hakikaten benim Zonguldak'ta işim yoktu.
Ama giderdim orada konferans verirdim, işçiler de beni yuhalardı.
Ama insan neyse o.
Doktorun dediği doğru.
Ben bu altın kafesin içine girmedim.
Hep dışında kaldım.
ishak alaton , jale özgentürk, |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Tüm yazıları |
|
ShareThis
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Türk Liderler:
Abbas Güçlü, Adil Karaağaç, Ali Ağaoğlu, <Ali Kibar, Adnan Nas, Adnan Polat, Adnan Şenses, Ahmet Başar, Ahmet Esen, Alber Bilen ,Ahmet Cemal Kura, Ali Abalıoğlu, Ali Naci Karacan, Ali Sabancı, Ali Koç, Ali Saydam, Ali Talip Özdemir, Ali Üstay, Arman Manukyan, Arzuhan Yalçındağ, Asaf Güneri, Atila Şenol, Attila Özdemiroğlu, Avni Çelik, Ayduk Koray, Aydın Ayaydın, Aydın Boysan, Ayhan Bermek, AyşeKulin, Ayten Gökçer, Başaran Ulusoy, BedrettinDalan, Bedri Baykam, Berhan Şimşek, BetülMardin, Bülend Özaydınlı, Bülent Akarcalı, Bülent Eczacıbaşı, Bülent Şenver, CağvitÇağlar, Can Ataklı, Can Dikmen, Can Has, Can Kıraç, Canan Edipoğlu, Celalettin Vardarsuyu, Cengiz Kaptanoğlu, Cevdetİnci, Çoşkun Ural, Cüneyt Asan, Cünety Ülsever, Çağlayan Arkan, Çetin Gezgincan, DenizAdanalı, Deniz Kurtsan, Didem Demirkent, Dilek Sabancı, Dr. Oktay Duran, Ege Cansel, Em. Org. Çevik Bir, Emre Berkin, Engin Akçakoca, Enver Ören, Erdal Aksoy, Erdoğan Demirören, ErhanKurdoğlu, Erkan Mumcu, Erkut Yücaoğlu, Ergun Özakat, Ergun Özen, Erol Üçer, Ersin Arıoğlu, Ersin Faralyalı, Ersin Özince, Ethem Sancak, Fatih Altaylı, Fatih Terim, Ferit Şahenk, Ferruh Tanay,Feyhan Kalpaklıoğlu, Feyyaz Berker, Fuat Miras, Fuat Süren, Füsun Önal, Göksel Kortay, Güler Sabancı, Güngör Kaymak, Hakan Ateş, Halit Soydan, Halit Kıvanç, Haluk Okutur, Haluk Şahin, Hamdi Akın, Hasan Güleşçi, HayrettinKaraca, Hazım Kantarcı, Hilmi Özkök, Hüsamettin Kavi, Hüseyin Kıvrıkoğlu, Hüsnü Özyeğin, Işın Çelebi, İbrahim Arıkan, İbrahim Betil, İbrahim Bodur, İbrahim Cevahir, İbrahim Kefeli, İdris Yamantürk, İhsan Kalkavan, İshak Alaton, İsmet Acar, İzzet Garih, İzzet Günay, İzzet Özilhan, JakKamhi, Kazım Taşkent, Kemal Köprülü, Kemal Şahin, Leyla Alaton Günyeli, LeylaUmar, Lucien Arkas, Mahfi Eğilmez, MehmetAli Birand, Mehmet Ali Yalçındağ, Mehmet Başer, Mehmet Günyeli, Mehmet Huntürk, Mehmet Keçeciler, Mehmet Kutman, Mehmet Şuhubi, Melih Aşık, Meltem Kurtsan, Mesut Erez, Metin Kalkavan, Metin Kaşo, Muharrem Kayhan, Muhtar Kent, Murat Akdoğan, Murat Dedeman, MuratVargı, Mustafa Koç, Mustafa Özyürek, Mustafa Sarıgül, Mustafa Süzer, Mümtaz Soysal, Nafi Güral, Nail Keçili, Nasuh Mahruki, Nebil Özgentürk, Neşe Erberk, Nevval Sevindi, Nezih Demirkent, Nihat Boytüzün, Nihat Gökyiğit, Nihat Sırdar, Niyazi Önen, Nur Ger, Nurettin Çarmıklı, Nuri Çolakoğlu, Nüzhet Kandemir, Oğuz Gürsel, Oktay Duran, Oktay Ekşi, Oktay Varlıer, Osman Birsel, Osman Şevket Çarmıklı, Ozan Diren, Özen Göksel, ÖzdemirErdoğan, Özhan Erem, Pervin Kaşo, R.BülentTarhan, Raffi Portakal, Rahmi Koç, Rauf Denktaş, Refik Baydur, Rıfat Hisarcıklıoğlu, SakıpSabancı, Samsa Karamehmet, Savaş Ünal, SedatAloğlu, Sefa Sirmen, Selçuk Alagöz, SelçukYaşar, Selim Seval, Semih Saygıner, SerdarBilgili, Sevan Bıçakçı, Sevgi Gönül, Sezen Cumhur Önal, SinanAygün, Suna Kıraç, Süha Derbent, Süleyman Demirel, ŞadanKalkavan, Şadi Gücüm, Şahin Tulga, Şakir Eczacıbaşı, Şarık Tara, Şerif Kaynar, ŞevketSabancı, Tan Sağtürk, Taner Ayhan, Tanıl Küçük, Tanju Argun, Tansu Yeğen, TavacıRecep Usta, Tayfun Okter, Tevfik Altınok, Tezcan Yaramancı, Tinaz Titiz, Tuna Beklevic, Tuncay Özilhan, Türkan Saylan, Uğur Dündar, Uluç Gürkan, Umur Talu, Ümit Tokçan, Üzeyir Garih, Vehbi Koç, Vitali Hakko, Vural Öger, Yaşar Aşçıoğlu, Yaşar Nuri Öztürk, Yılmaz Ulusoy, Yusuf Köse, Zafer Çağlayan, Zeynel AbidinErdem
|
|
|