|
|
|
Tüm Yazıları
 ShareThis
|
Boğaziçi Üniversitesi'ndeki Değişimler
24.12.2009 |
|
|
| Okunma Sayısı : |
6885 |
|
|
| Oy Sayısı : |
1 |
|
|
| Değerlendirme : |
5 |
|
|
| Popülarite : |
0 |
|
|
| Verdiğiniz Puan : |
|
|
|
|
|
|
Boğaziçi Üniversitesi'ndeki Değişimler
Boğaziçi'nde pek çok şey söylenebilir. Bir kere Robert Kolej döneminden başlayalım. Robert Kolej 1863 yılında kurulmuş. 1971 ila 1972 döneminde Boğaziçi Üniversitesi'ne devredildi. O zamana kadar tamamen Robert Kolej Amerikalı yöneticiler tarafından ve Amerika merkezinden yönetiliyordu.
Bütün yardımlar Amerika'dan geliyordu. Hiçbir zaman Robert Kolej kendi imkanlarıyla, kendi bütçesini oluşturmamıştır. 1971-1972 yıllarında Amerikalılar, "Artık biz bu işi yürütemeyeceğiz" dediler ve bu gördüğünüz binaları, araziyi, Bebek'ten başlayıp Etiler'e kadar çıkan bütün her şeyi Türkiye Milli Eğitim Bakanlığı'na, Türkiye Cumhuriyeti'ne devrettiler ve adı da Robert Kolej yerine Boğaziçi Üniversitesi oldu.
Robert Kolej dönemi 1863-1972. Yüz yıldan fazla bir dönem, yalnız erkek koleji olarak geçmiş. Burada bir tek bayan öğrenci dahi yoktu. Bence en büyük değişiklik buydu.
1971-72 yılından sonra üniveriste olduktan sonra artık tabii kızlı-erkekli öğrenciler de gelmeye başladılar. Fakat kız tarafı Arnavutköy'de idi. Arnavutköy'deki eskiden yalnız kız kolejiydi, ondan sonra orası da kızlı-erkekli oldu.
Burası da kızlı-erkekli oldu üniversite olarak. Arnavutköy, kolej olarak kaldı. Robert Kolej Lisesi olarak burası da kızlı erkekli oldu. Bence büyük bir değişimdi. Boğaziçi Üniversitesi'nin ilk yıllarında da pek fazla bayan öğrencimiz yoktu. Hatta mühendislikte vs. çok azdı. Ben birkaç yıl, hatırlıyorum da bir bayan öğrenci vardı mühendislikte.
Yüz erkek öğrenci, bir bayan öğrenci düşünebiliyor musunuz? Sonra yavaş yavaş bayanlar da arttı. ÖSS sistemi memlekette gerçerli olduktan sonra pek tabii olarak bayanlar da mühendisliği kazandı. Erkeklerle birlikte gelmeye başladı ve talebinin peyzajı, imajı değişti. Şimdi aşağı yukarı kız erkek yarı yarıya. Hatta işletme gibi bölümlerde daha fazla bayan öğrencimiz var.
Robert Kolej döneminden başlayıp yeni dönemlere geçerken, daha fazla İstanbul çocuğu Boğaziçi Üniversitesi'ne gelir oldu. Bu son yıllarda, 1990'lı yıllardan bugüne kadar kısım kısım ve yıl yıl daha fazla Anadolu çocukları vardı. Pırıl pırıl Anadolu çocukları, Boğaziçi'ne geliyorlar.
Mesela eskiden her sınıfımızda birkaç tane Robert Kolejli olurdu. Son yıllarda bu azaldı. Daha fazla Anadolu'dan, uzak illerin başarılı öğrencileri geliyor. Tabii merkezi sistem var, sınavı kazanan buraya gelmeye hak kazanıyor ve burada eğitimini sürdürüyor. Bu da önemli bir değişiklik , yani karakter değişikliği oldu.
Anadolu'dan gelenlerin İngilizce seviyeleri çok düşük. Burada en az bir yıllık hazırlık görüyorlar. İyi bilenler yarım yıl hazırlık görüyorlar, bilmeyenler bir yıl. Fakat bazen yeterli olmayabiliyor; çünkü üniversite hayatında 1,2,3 ve 4. sınıflar ingilizce öğrenmezsini , dil öğrenmezsiniz. Dili nerede öğrenirsiniz: Hazırlık okulunda öğrenirsiniz.
Burada teknik dersler var; işletmede işletmenin teknik derslerini, mühendislikte mühendisliğin teknik dersleri, sosyolojiyse sosyolojinin teknik dersleri var. Burada dil öğrenilmez, dil biraz gelişir belki. Ama bir yabancı dil öğrenilmez ve bazı hallerde de bu yabancı dil eğitimi yetmeyebiliyor.
Bilhassa Anadolu'dan gelen çocukların dil yatkınlığı, bir İstanbul çocuğu kadar kuvvetli değil. Anadolu'dan gelen pırıl pırıl çocuklar var. Kendileri için büyk bir avantaj oluyor buraya gelmek. Çok değişk bir çevreden geliyor. Mesela benim sınıfımda bu yıl Elazağı'dan , Mardin'den, Bitlis'ten , Konya'dan , Adana'dan gelen var. Ege Bölgesinden çok öğrenci var da ben Uzak Şark'takilerden bahsediyorum daha fazla.
Bunlar dört yıl zarfında bir kere İstanbul'un ve Boğaziçi Üniversitesi'nin sosyal hayatına alışıyorlar ve kendi sosyal hayatlarını da değiştiriyorlar. Gayet güzel yurtlarda kalabiliyorlar. İsterse burda öğrenci yurtlarında, isterse "super dorm" dediğimiz, yukarıdaki yataklı binalarda kalabiliyorlar.
Mezuniyetten sonra da profil değişikliği oluyor. Mezuniyetten sonra da hiçbiri kendi memleketine dönmüyor. Hepsi İstanbul'da kalmak istiyor; çünkü iş imkanları İstanbul'da mevcut. İzmir'e dahi dönen fazla görmedim. Bırakın Adana'yı, Konya'yı, İzmir'e dahi dönen yok. Yalnız istisnai bir durum var. Bir bayan öğrencim vardı Lale adında, o İzmir'e gelin gitti, çünkü kocasının işi izmir'deydi. Yani elli yıl zarfında böyle tek tük örnekler oluyor.
Elli yıl oldukça uzun bir süre yani 1956'dan bu güne kadar. Bir kere o yıllardaki öğrenci adedinden bahsedeyim, çok önemli çünkü rakamlar. 1945- 50'li yıllardan , benim öğrencilik yıllarımdan bahsediyorum Robert Kolej'de 320 öğrenci vardı.
Herkesi böyle parmakla, teker teker sayabilirdiniz. Şimdi 11 bin öğrenci var. Tabii bu kendi çapında bir profil değişikliği oluşturuyor. Öğrenci adedi 300 küsürlerden sonra kadameli olarak arttı: 300'den 1000'e, 2 bine, 3 bine, 4 bine vs. çıktı. Bugün 11 bine geldi.
Bugünkü öğrenciler, tabii türlü teknik imkanlara sahipler. O zamanki öğrencilerin böyle teknik imkanları yoktu. Mesela bilgisayarın , ne eğitimi, ne kendisi vardı. Boğaziçi Üniversitesi'ne devam eden öğrencilerin , hayata son derece ciddi olarak baktıklarını ve bir kariyer peşinde koştuklarını, büyük bir kariyer peşinde koştuklarını söyleyebiliriz.
Diyeceksiniz ki o zamanlar da kariyer peşindelerdi. O zamanlar bu kadar yönetimle ilgili işler de yoktu memlekette. Mesela ben hiçbir zaman , yabancı bir şirkette çalışmayı düşünmedim. Çünkü babamın kurmuş olduğu bir iş vardı.
Ben orada çalışmayı aklıma koymuştum. Başka arkadaşlar da benimle aynı şeyi düşünürdü. Üç – dört tane banka vardı. Dört banka, kaç tane eleman alır ki? Bugünkü gibi finansal enstrümanlar, uluslararası çalışmalar, irtibatlar vesaire olmadığı için piyasa işlerine karşı da böyle bir zayıflık vardı. Herkes benim gibi düşünürdü.
Bugünkü yönetim çeşitleri ve şekilleri o kadar çok değişti ki, şimdi hiçbir öğrencimin, "Amcamın, babamın işine gideceğim" dediğini duymadım. Herkes ya bir bankada, ya bir dış ticaret şirketinde görev almak istiyor veya danışmalık şirketinde, murakabe şirketinde çalışmak istiyor. Yani bu gibi büyük anonim şirketlerde çalışmak istiyorlar ve kariyerlerindeki ilerleme nereyi gerektiriyorsa, o işi hedefliyorlar.
Şimdikik öğrenci çok seçici. Dün, bir öğrencim ile konuşuyordum: "Hocam, ben yazın ismini vermeyeyim bir şirkette staj yaptım ama bana bir kariyer planı çizmediler. Ben bir daha o şirkette çalışmam" dedi. Bu, seçicilik.
Karieyr planı ne demek: "Ben bugün sizi alıyorum, üç sene sonra şu olabilirsiniz, dört sene sonra şu olabilirsiniz." Herkese bir kariyer planı çizmek lazım. Bunu şimdi talebe arıyor. Eskiden böyle kariyer planı falan yoktu. Hangi iş olsa gider, çalışırdı, tezgahtar olurdu, işçi olurdu sonra da eğer üniversite tahsili görmüşse müdür olabilirdi belki.
Eskiden ÖSS sınavlarına 1,5 milyon kişi mi girerdi? Hayır! Birkaç yüz bin kişi giriyordu. Bugün artıyor, tabii memleketin nüfusu da artıyor ama insanlar eğitime karşı daha bilinçli. Hem teknik imkanlar var, hem daha bilinçli kişiler var. Bugünkü gençler son derece seçici. İş seçiyor.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Tüm yazıları |
|
ShareThis
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Türk Liderler:
Abbas Güçlü, Adil Karaağaç, Ali Ağaoğlu, <Ali Kibar, Adnan Nas, Adnan Polat, Adnan Şenses, Ahmet Başar, Ahmet Esen, Alber Bilen ,Ahmet Cemal Kura, Ali Abalıoğlu, Ali Naci Karacan, Ali Sabancı, Ali Koç, Ali Saydam, Ali Talip Özdemir, Ali Üstay, Arman Manukyan, Arzuhan Yalçındağ, Asaf Güneri, Atila Şenol, Attila Özdemiroğlu, Avni Çelik, Ayduk Koray, Aydın Ayaydın, Aydın Boysan, Ayhan Bermek, AyşeKulin, Ayten Gökçer, Başaran Ulusoy, BedrettinDalan, Bedri Baykam, Berhan Şimşek, BetülMardin, Bülend Özaydınlı, Bülent Akarcalı, Bülent Eczacıbaşı, Bülent Şenver, CağvitÇağlar, Can Ataklı, Can Dikmen, Can Has, Can Kıraç, Canan Edipoğlu, Celalettin Vardarsuyu, Cengiz Kaptanoğlu, Cevdetİnci, Çoşkun Ural, Cüneyt Asan, Cünety Ülsever, Çağlayan Arkan, Çetin Gezgincan, DenizAdanalı, Deniz Kurtsan, Didem Demirkent, Dilek Sabancı, Dr. Oktay Duran, Ege Cansel, Em. Org. Çevik Bir, Emre Berkin, Engin Akçakoca, Enver Ören, Erdal Aksoy, Erdoğan Demirören, ErhanKurdoğlu, Erkan Mumcu, Erkut Yücaoğlu, Ergun Özakat, Ergun Özen, Erol Üçer, Ersin Arıoğlu, Ersin Faralyalı, Ersin Özince, Ethem Sancak, Fatih Altaylı, Fatih Terim, Ferit Şahenk, Ferruh Tanay,Feyhan Kalpaklıoğlu, Feyyaz Berker, Fuat Miras, Fuat Süren, Füsun Önal, Göksel Kortay, Güler Sabancı, Güngör Kaymak, Hakan Ateş, Halit Soydan, Halit Kıvanç, Haluk Okutur, Haluk Şahin, Hamdi Akın, Hasan Güleşçi, HayrettinKaraca, Hazım Kantarcı, Hilmi Özkök, Hüsamettin Kavi, Hüseyin Kıvrıkoğlu, Hüsnü Özyeğin, Işın Çelebi, İbrahim Arıkan, İbrahim Betil, İbrahim Bodur, İbrahim Cevahir, İbrahim Kefeli, İdris Yamantürk, İhsan Kalkavan, İshak Alaton, İsmet Acar, İzzet Garih, İzzet Günay, İzzet Özilhan, JakKamhi, Kazım Taşkent, Kemal Köprülü, Kemal Şahin, Leyla Alaton Günyeli, LeylaUmar, Lucien Arkas, Mahfi Eğilmez, MehmetAli Birand, Mehmet Ali Yalçındağ, Mehmet Başer, Mehmet Günyeli, Mehmet Huntürk, Mehmet Keçeciler, Mehmet Kutman, Mehmet Şuhubi, Melih Aşık, Meltem Kurtsan, Mesut Erez, Metin Kalkavan, Metin Kaşo, Muharrem Kayhan, Muhtar Kent, Murat Akdoğan, Murat Dedeman, MuratVargı, Mustafa Koç, Mustafa Özyürek, Mustafa Sarıgül, Mustafa Süzer, Mümtaz Soysal, Nafi Güral, Nail Keçili, Nasuh Mahruki, Nebil Özgentürk, Neşe Erberk, Nevval Sevindi, Nezih Demirkent, Nihat Boytüzün, Nihat Gökyiğit, Nihat Sırdar, Niyazi Önen, Nur Ger, Nurettin Çarmıklı, Nuri Çolakoğlu, Nüzhet Kandemir, Oğuz Gürsel, Oktay Duran, Oktay Ekşi, Oktay Varlıer, Osman Birsel, Osman Şevket Çarmıklı, Ozan Diren, Özen Göksel, ÖzdemirErdoğan, Özhan Erem, Pervin Kaşo, R.BülentTarhan, Raffi Portakal, Rahmi Koç, Rauf Denktaş, Refik Baydur, Rıfat Hisarcıklıoğlu, SakıpSabancı, Samsa Karamehmet, Savaş Ünal, SedatAloğlu, Sefa Sirmen, Selçuk Alagöz, SelçukYaşar, Selim Seval, Semih Saygıner, SerdarBilgili, Sevan Bıçakçı, Sevgi Gönül, Sezen Cumhur Önal, SinanAygün, Suna Kıraç, Süha Derbent, Süleyman Demirel, ŞadanKalkavan, Şadi Gücüm, Şahin Tulga, Şakir Eczacıbaşı, Şarık Tara, Şerif Kaynar, ŞevketSabancı, Tan Sağtürk, Taner Ayhan, Tanıl Küçük, Tanju Argun, Tansu Yeğen, TavacıRecep Usta, Tayfun Okter, Tevfik Altınok, Tezcan Yaramancı, Tinaz Titiz, Tuna Beklevic, Tuncay Özilhan, Türkan Saylan, Uğur Dündar, Uluç Gürkan, Umur Talu, Ümit Tokçan, Üzeyir Garih, Vehbi Koç, Vitali Hakko, Vural Öger, Yaşar Aşçıoğlu, Yaşar Nuri Öztürk, Yılmaz Ulusoy, Yusuf Köse, Zafer Çağlayan, Zeynel AbidinErdem
|
|
|