|
Tüm Yazıları
 ShareThis
|
insan neyi bilendir?
01.08.2006
Tevfik DUYUM |
|
|
| Okunma Sayısı : |
3275 |
|
|
| Oy Sayısı : |
9 |
|
|
| Değerlendirme : |
5 |
|
|
| Popülarite : |
4,77 |
|
|
| Verdiğiniz Puan : |
|
|
|
|
|
|
İNSAN NEYİ BİLENDİR?
• İnsan; bilendir: Bildiğini unutan, bildiğine gaflet eden bildiğini
boş veren, bildiğini örten ve gizleyendir.
• İnsan; insan olduğunu bilendir: Hayvan, taş, toprak, eşya, herhangi
bir şey, şeytan yada melek olmadığını bilendir.
• İnsan; kendini, insanlığını unuttuğunda ne olduğunu bilendir: Bir
eşya, şey, şeytan, zalim, hırsız, arsız, eşkıya, hayvan, taş, toprak
ve hatta tanrılaştığını bilendir.
• İnsan; Nefsi-canlılığı adına düşkünlüğünü bilendir: Nefsine
düşkünlüğünü, düşüşlüğünü, düştüğünü bilendir. Öteki cana karşı;
canının derdine, sevdasına kapılıp, karşısındaki cana
canavarlaştığını, kötülüğünü bilendir.
• İnsan; bildiğini bilendir: Hayvanat ve nebadat ve mahlukat bilgiye
sahiptir ama insan; bildiğinin bilgisine sahiptir.
• İnsan; nefsine nelerin nefis olduğunu bilendir: Nefsine nefis olan
şeylerin; yemeğin, paranın, eşin, sözün, dünyanın, yaşamın nefsini:
Tuvalette, saltanatta, sohbette, işrette, oynaşta, ticarette bırakın
gayri meşru olanını meşru olanın bile nasıl kirlettiğini bilendir.
• İnsan; kirlendiğini, kirlettiğini bilendir: Temiz olmak, mis gibi
kokmak, tertemiz yemek, temizlenmek için dünya paralar harcadığını,
deterjanlar, sabunlar, deodorantlar, temizlikler satın aldığını
bilendir.
• İnsan; kervanda eşkiyanın kendisi-nefsi olduğunu bilendir: Nefsinin
kendisine neler fısıldadığını, hakkı batıla nasıl karıştırdığını,
gerçeği nasıl ters yüz ettiğini bilendir.
• İnsan; biliyor olmasından dolayı kendi kendisinden, nefsinden
sorumlu olduğunu bilendir: Sorumluluğunu, sınırını, haddini, yolunu,
korunağını tam tersine sorumsuzluğunun, taşkınlığının, haddi
aştığını, yolunu şaşırdığını, korunmasını, salınmasını terk ettiğini
bilendir.
• İnsan; isyan ve insaf sahibi olduğunu bilendir: İnsan biliyor
olmasından dolayı tüm varlık onun karşısında mazlum olarak insafına
kaldığını bilendir. İnsan; tüm varlığa karşı insafını kaybettiğinde
Bir Hakka karşı isyan ettiğini bilendir.
• İnsan; “Kul Hakkı” olduğunu bilendir: Göz Hakkı, gönül Hakkı,
nefis Hakkı, yaşam Hakkı, söz Hakkı, komşu Hakkı, garip Hakkı, yolcu
Hakkı, can Hakkı, kul Hakkı olduğunu bilendir.
• İnsan; “benim” dediğini bilendir: Kimsin sen; Ahmet, Mehmet, ali,
veli, deli, taş, toprak, mısın? Ahmet kim? Mehmet kim? Taş kim?
Toprak kim? İnsan; bu cisim ve isimde düşünmeden anlamadan benlik
iddiasına kalkıp “benim” diyemediğini belendir.
• İnsan; bildiğini bir şey sanıp sonra aslını bilmediğini bildiğinde
bildiğinden başka bir şey bilmediğini bilendir: Bilginin ise
bildirilen, bilinen, bilen olarak bildiğini bilendir.
Eğer; bilmediğini bilmiyorsa yada bildiğini bilmiyorsa insan;
bildiğini sanıyor olduğu halde kendisini bilendir.
• İnsan; nefsinin çok zalim, kıskanç, doyumsuz, paylaşmasız, bencil,
utanmaz, sıkılmaz olduğunu bilendir: Bunları bildiğinden dolayı
toplum içinde nefsini temize çıkarıp kendi gerçekliğinin, nefsinin
aslını gizleyip, örten, saklayıp, paklayan olduğunu da bilendir.
• İnsan; nefsi adına can pazarında, can hıraş bir biçimde cana can,
başa baş can kavgasına düştüğünü bilendir: Nefsinin dehşeti kuşanıp
canavarlaştığını, şehveti kuşanıp cananlaştığını ağzında; öteki can
için diş kendi canı için lezzet olduğunu bilendir.
• İnsan; ne olduğunu ne durumda kaldığını, hangi ikileme düştüğünü,
mecburiyetini nefsinden emin olmadığını bilen olduğu için mümin
olduğunu bilendir: Mümin, yani emin olmak için, emniyet içinde kendi
nefsinden ve başkalarının nefsinden emin-emniyet sahibi olmak için
eman, aman, iman ile yalvarıp; afla, merhametle, bağışlanmayla dua
ettiğini bilendir.
• İnsan; kendi nefsi adına iyiliği; bir başka varlığın nefsine karşı
kötülükle yaptığını, ısırdığını, yok ettiğini, yaktığını, kırdığını,
kan akıttığını, yediğini, tükettiğini yani canlı olarak canlı
hayvanlar içinde kendini bilen canlı, hayvan olduğunu bilendir: Ah!
Ah! ; insan hayvan olduğunu bilince bilerek hayvanlardan da aşağıya
düştüğünü bilendir.
• İnsan; canlılığının, nefsinin ne olduğunu bilince; eşref-i mahlukat
olduğunu bilendir: Eşref-i mahlukat olduğunu bilince; ayıplarını,
günahlarını, kötülüklerini cennet yapraklarıyla, anlamlarıyla,
inançlarıyla, özlemleriyle örten, gizleyen, temizleyen, gayret eden
olduğunu bilendir.
• İnsan; hesabı, kitabı, alacağı, vereceği, borcunu, borçlusunu
bilendir: Ah! İnsan Ah!. O kârını, zararını, israfını, kazancını
bilendir. Davasını, mahkemesini, şikayetini, hakkını hukukunu,
yargısını ve cezasını bilendir.
• İnsan; acziyyetini, mağduruyetini, muhtaçlığını ve bu nefisler
aleminde bu çatışma ve hengamede bu toz duman ve kavgada
paylaşılamayanın cennet nimetleri olduğunu bilendir: Nefsi adına
cenneti cehenneme çevirdiğini bilendir.
• İnsan; açıkça o tarifi canlılıkta mümkün olamayan ve kendi nefsi
adına bile olsa rahmet ve merhamet, iyilik ve güzelliğe, sükunet ve
afiyete, huzur ve rahata, barış ve kardeşliğe, hak ve adalete,
temizlik ve güvenliğe iman ettiğini, inandığını bilendir: İnsan bu
bahsi geçen değerlerin nesnel gerçekliğine, canlılığına ters geldiği
halde onlar olmadan insanın olamayacağını bilendir.
• Ah! Ah! ; İnsan bir Hakk için ah ettiğini bilendir: İnsan; bu
dünyada huzuru âlâ olmadığını ve yaşamın insana yakışan en güzel
isimlerle süslemek eşref-i mahlukat yani insanlıkta direniş, sabır
olduğunu ve sabredemeyip, direnemeyenlere karşı direndiğini bu
direnişte şahit, müşahit, şehit olduğunu bilendir.
• İnsan; cenneti ve cehennemi bilendir: İnsan cehennemin üzerinden
cennete geçen köprüsünü bilendir. İnsan; şeytanlık ve meleklik
arasında gerilmiş ipin üzerinde yürüdüğünü bilendir.
• İnsan; arafat’ta arif olduğunu bilendir: Kendi vücud dağında,
şimdilik arafatta, ikilemde; iyilik ve kötülüğünün cennet ve
cehenneminin arasında olduğunu bilendir.
• İnsan; nefsinin şartlarını, şeraitini, şerrini bilendir: İnsan
kendi şartlarını, canlılığını, şeraitini, nefsini, şerrini bilince
Rabbini; yani kendisini hangi toprakla yoğurup sürüp, pişirip hangi
baharatlar ile terbiye edenin kim olduğunu da bilendir.
• İnsan; mutlakın, kemâlin, birliğin, Hakkın, adaletin ne olduğunu da
bilendir: İnsan; mutlakın, kemâlin saf birliğin, tam adaletin, cenab-
ı Hakkın ne olduğunu vasıfları ile bilince O’nu; nesneliğinden,
gerçekliğinden, canlılığından, bilmediğinden, bildiğinden,
ikileminden, kirlerinden, nefsinden, korkulardan, pisliklerden,
sanrılardan, tanrılardan, kendinden, kibrinden Tenzih ve tevhid
ettiğinin, bilincinin ne olduğunu da bilendir.
• İnsan; Hicazlı yetim zâdenin, çoban zâdenin, Hira’nın halvet
zâdesinin, gecelerin efkâr zâdesinin, insanların rahmet zâdesinin,
ağzından dökülen sözlerin mefsine, kendisine ait olmadığını, her bir
mananın gönlünün arzına yağan rahmet damlacığı olarak göklerden,
gaiblerden, Cenab-ı Mevla’dan indirildiğini, vahy edildiğini de
bilendir.
• İnsan; kendi kendisine malik olamadığını bilendir: Bilgisininde
kendisine ait olmadığını bilendir. Böyle olunca;
Amin demesinin ne olduğunu da bilendir.
|
|
|
|
|
|
|
|
|