|
Tüm Yazıları
 ShareThis
|
MARATON HİKAYESİ 5...
04.07.2010
Haluk Cangökçe |
|
|
| Okunma Sayısı : |
3175 |
|
|
| Oy Sayısı : |
244 |
|
|
| Değerlendirme : |
5 |
|
|
| Popülarite : |
11,94 |
|
|
| Verdiğiniz Puan : |
|
|
|
|
|
|
MARATON HİKAYESİ 5... 
KAŞ'DAN MEİS ADASINA BAKIŞ
GİRİŞ
Türkiye'nin spor anlayışı gerçekten çok geri kalmış durumda. Varsa yoksa futbol. Spor deyince birçok insanın aklına ilk gelen şeyin futbol olduğu bir gerçek.
Bana "hangi spor dalıyla uğraşıyorsun?" diye sorduklarında;
"Yüzüyorum!"Dediğim zaman çoğunlukla aldığım cevap; "Eeee, canım onu bizde yapıyoruz, bizim yazlık var, orada çoluk çocuk bütün gün denizdeyiz hehehe!!!
Daha biz yüzmeyi, bisiklete binmeyi bile spor olarak kabul etmiyoruz. Genelde beklenen cevap "futbol" birazda "basketbol" oluyor..
Neden o kadar spor etkinliği düzenlenirken bizim sadece futbol kavgalarından haberimiz oluyor.
Ulusal Kanalımız, Dünya ve Olimpiyat Şampiyonalarında bile, Futbol, Basketbol müsabakaları dışında başka müsabakaları yayınlamaz?...
Neden, Televizyanlarımızda, Yüzme, Sutopu, Atlama, Okçuluk, Yelken, Sörf, Masatenisi Müsabakaları hiç gösterilmez de, saatlerce ve gece yarılarına kadar futbol konuşulur?
Hangi kanalı açarsam açayım, dostluk sporu olan ama bunu anlamayan insanlar tarafından yapılan futbol, basketbol kavgaları izlemek zorunda kalıyoruz?
Peki neden benim yabancı kanallar haricinde tenis veya herhangi bir spor hakkında bilgim olmuyor!!
Futbol bile olsa, insanlar maçtan sonra kıskançlıkları yüzünden karşı takım taraftarlarına zarar vermek zorunda kalıyor anlayamıyorum.
Bu bahsi geçen sporlardan bahsederken bende spor kelimesini kullanıyorum ancak bunların spor olmadığını çok iyi biliyorum bunlar müsabakadan başka bir şey değil...
Sonunda kaybeden varsa ve kazanan, kazanmak için herşeyi yapıyorsa buna spor dememiz pek mümkün değil..
Hele o bağırışlar... İnsanların, maçı kendileri yönetiyormuşçasına''nasıl kaçırırsın o topu''diye 90 dk boyunca koşup yorulan insanları ezmeleri, kendileri beceremedikleri halde!
Ben artık kanallarda daha değişik sporlar izlemek istiyorum ve insanların sporu savaşa dönüştürmemelerini istiyorum!!
Sporun sadece Futbol olmadığını, Futboldan başka sporlarında olduğunu, sporun her yaşta yapılabileceğini soylüyorum...
KAŞ'DAN MEİS ADASINA BAKIŞ.
MARATON HİKAYESİ 5...
Antalya Kaş'da, 13. cü Likya festivalinde,Yunanistan`ın Meis Adası`ndan Kaş`a kadar 7500 Metre mesafeli, yüzme maratonuna katılacağımı çevremdeki insanlara söylediğimde, onlardan ilk duyduğum söz; "SEN DELİMİSİN!" oldu.
Kimi yaşımın ilerlediğini; Kimi; kalbimi fazla yormamam gerektiğini; Kimi, bunun bir çılgınlık olduğunu; Kimisi de, böyle bir yarışı benim asla bitiremeyeceğini söyledi.
Toplumumuzun büyük bir bölümü, ileri yaşlarda spor yapmayı "DELİLİK" olarak görüyor, spor yapanlara da "DELİ" gözüyle bakıyordu...
Yarışa katılıp katılıp katılmamak arasında gelgitler yaşadığım günlerde, internet adresime gelen bir mail, son kararımı vermemde bana yardımcı oldu.
Dick ve Rick Hoyt'un, "BABA YÜREĞİ" isimli video da (vm1051269-baba-ogul-baba-yuregi)
Kalp hastası Dick Hoyt,'un, doğuştan özürlü oğlu Rick'i ile katıldıkları Maratonun hikayesi, insanın istemesi halinde her türlü zorluğun üstesinden, başarı ile çıkacağını anlatılıyordu..
Başarı için parolaları iseı; "Yes you "can"; yani "EVET YAPABİLİRSİN"di...
Evet, eğer ben istersem her şeyi yapabilirdim. Çevremden gelen tenkitlere kulaklarımı tıkayıp, 27 Haziran 2010 da Antalya/Kaş'da yapılacak "MEİS/KAŞ YÜZME MARATONU" ile; 17 Temmuz 2010 da, İstanbul Boğazın'da yapılacak olan
"KITALAR ARASI, YÜZME MARATONU"na katılmaya karar verdim. "Yes you "can"; "EVET, İSTERSEN HER ŞEYİ YAPABİLİRSİN".
Orta Doğu Teknik Üniversitesinin Olimpik havuzunda, haftada 2, zaman zaman da haftada 3 gün, (klor allerjime inat) sekiz ay süre ile, toplam 260 Km yüzdüm...
Deniz antrenmanlarım için, yarışmadan 15 gün önce Kemer / Naturland'de kamp kurdum.
Deniz suyun soğukluğuna inat, sabah güneş doğmadan suya girip saatlerce yüzerken, kulaklarımda insanların söyedği, "SEN DELİMİSİN" Sözleri var...
MEİS ADASI HAVA FOTOĞRAFI..
Fotoğraf: Sayın ŞEREF SEZGİN
MEİS - KAŞ YÜZME MARATONU...
Maraton Yarışmanın teknik toplantısı, 26 Haziran 2010 terihinde Kaş Belediyesinin konferans salonunda yapıldı.
Yıllar önce yetiştirdiğim birçok öğrencimi görmenin mutluluğunu yaşadım..
Yarışmaya katılanlar arasında bir çok aşina yüz var. Eski / Yeni, Genç/Yaşlı, yüzme sporuna gönül veren, her yaş grubundan sporcu var.
Bu yarışa, yüzme alanında Türk ve yabancı olmak üzere toplam 178 sporcu katılıyor. Ben, 65-70 Yaş grubundayım ve yarışmada ki en yaşlı sporcuyum.
MEİS ADASINA HAVADAN BAKIŞ..
Fotoğraf: Sayın ŞEREF SEZGİN
Teknik toplantıyı yöneten hakem, yarışmada uymamız gereken kuralları anlattı. Ancak söyledikleri, Kaş Belediyesinin ilan ettiği "Yarışma Kurallarında"hiç uymuyor.
Master yüzücülerinı yarışma dışında bırakmak için kafasına göre, keyfi kurallar koyuyor. Kullandığı ifadeler ise çok rahatsız edici..
Yaklaşık 35 yıllık yüzme sporunun içinde bulundum. Yüzme hakemi olarak sayısız müsabaka yönettim ancak bu denli keyfi uygulama yapan bir hakeme restlamadım..
Adam!, çeşitli yaş gruplarının katıldığı bir yarışta, 15 yaşındakilerle, 70 yaşındakileri bir görüyor ve Master'leri engellemek için elinden geleni yepıyor.
Kendisini hayret ve şaşkınlıkla dinliyoruz...
*Yarış startı verildikten sonra, Meis Adasının yaklaşık 2 Km olan uç noktasını geçemeyen yüzücüler diskalifiye edilecek!...
*Yarışma parkurunun ortasında ki dubayı 2 Saat de geçmeyen sporcu diskalifiye edilecek!.. (Bu dubayı hiç bir zaman göremedim)
*Yarışmayı 3 Saat de bitirmeyen sporcular, "Çöp Teknesi"ne! alınacak ve diskalifiye edilecek!.(Yüzücüler çöp olarak gören bir zihniyet).
"Çöp Teknesine!" çıkmayı reddeden sporcuların sorumluluğu alınmayacak ve bunun içinde yarış öncesi kendilerinden imza alınacak..
MEİS ADA'SINDAN KAŞ'A BAKIŞ...
Hayır...Hayır...Bir seneye yakın yapmış olduğum emeklerim, iş bilmez, kural tanımaz bir hakem yüzünden boşa gidemezdi...
Söz alıp, yarışmanın bir bütün olduğunu, daha önce ilan edilen yarışma koşullarında bu hükümlerin bulunmadığını, sürenin 3 Saat 45 Dakika olduğunu, geçmiş senelerde, 4.5 saat yüzenlerin bile dereceye girdiğini,
o nedenle keyfi kurallar konulamayacağını söydedim.
Hakem! arkadaş açıklayıcı bir cevap vermedi ve sadece bana " ters ters" bakmakla yetindi . Ancak çıkışımdan rahatsız olmuştu..
YARIŞ ÖNCESİ NUMARALAMA...
BENİM NUMARAM 27..
MEİS ADASINA GİDİŞ..
Pazar sabahı 07 de, Kaş Yat Liman ında toplandık.
İsmi okunan sporcu Baş hakeme sağlık raporu veya Yüzme Lisansını gösterip, koluna yarışma numarasını yazdırdı. Benim numaram 27.
İşlemlerimiz tamamlanandıktan sonra teknelere bindik. Bu tekneler bizi, yarış startının verileceği Meis adasına götürecek..
Saat 08.30 da Meis'e hareket edildi. Bir haftadır esen şidddetli rüzgar, bu sabah yok. Ancak deniz suyu sıcaklığı bir hayli düşük.
Bu nedenle, vücut ısımızı korumak ve soğuktan etkilenmemek için, vücudumuza vazelin ve benzeri koruyucu kremler sürmek şart.
Teknemiz hareket ettikten hemen sonra, hummalı bir vazelinlenme süreci başladı. Yarışmacıların tamamına yakını, avuç avuç vazelini vücuduna sürüyor.
Vazelinin sporcuyu soğuktsn koruduğu gibi, koltuk altı ve boyun bölgelerindeki sürtünmeden kaynaklanan tahrişi engellemesi gibi bir özelliği de var.
İstanbul Boğazında yapılan "Kıtalar Arası Yüzme Maratonu"nda" yaşadığım talihsizliği tekrar yaşamamak için bu sefer tedbir aldım ve ellerime naylon eldiven geçirip, vazelini vücuduma öyle sürdüm.
O yarışmada, gözlüğümü yağlı ellerimle takdığım için, camlar yağlanmış ve gözlüğümü kullanamamıştım..
Biz yağlanırken, teknemizde bulunan bir görevlinin,"Arkadaşlar,Tekneyi terk ederken, Meis'e " Çıplak!" çıkacaksınız!, üzerinizde sadece mayolarınız olacak, tüm eşyalarımızı teknede bırakacaksınız.
Bu arada üzerimizede, kesinlikle cep telefonu olmayacak" demesi, yarış öncesi gerilen sinirlerimizi gevşetti..
MEİS ADASINA HAREKET..
ADAYA VARIŞ...
40 Dakikalık bır yolculuktan sonra Meis Limanına yanaştık. Adada ki evler, pastel renklere boyanmış tek veya iki katlı. .
Evlerle deniz arasındaki birkaç metrelik dar yoldan çıplak ayak yürüyerek, 900 mt uzakta ki start yerine giderken güneş, üzerimizde ki vazelini eriti ve adeta, Kırkpınar er meydanına çıkan pehlivanlar gibi olduk.
Kafelerde sabah kahvaltısını yapan az sayına turist, karşılarına çıkan onlarca çıplak yağlı vücüdü görmenin şaşkınlığını yaşıyor. Kendileri ile selamlaşıyoruz. Yunan'lılar ise bizleri "Kalimera" diyerek selamlıyor.
Bir yüzücünün de Yunan'lılara "Selamınalayküm" demesi hepimizi koparttı!
START...
9.30 da başlayan yarışma startında çok büyük talihsizlikler yaşadım. Derinliğin 1 metre olması ve dipteki deniz kestanelerinin çokluğu yüzünden yarışa balıklama atlayarak başlamak, tehlikeli olacaktı..
Bu yüzden deparı su içinden yapmak istedim. Kendimi suya bırakırken ayak baş parmağımı dipteki kayalar kesti.
Baş parmağımda hatırı sayılır bir kesik var ve kanıyor. Ancak yapacak bir şey yok yarış başlamak üzere...
Ayağımın durumunu kontrol ederken, bacağımdan ellerime bulaşan vazelin gözlüğümü yine kulanılamaz hale getirdi.
Yarış süresince gözlüksüz yüzmem ise, deniz suyunun gözlerimi ciddi ölçüde tahriş olmasına neden olacaktı...
Start, saat 9.30 da verildi. Kanayan baş parmağım ve mayomun içine soktuğum yağlı gözlüğümle yarıştaki ilk kulaçlarımı atmaya başladım.
Bir saat içinde Meis Adasının 2 Km lik uç kısmından açık denize çıkman lazım. Ben bu mesafeyi antrenmanlarda 50 dakikada alıyordum. Onun için endişem yok.
Kaş'ın dağları üzerinde ki "Uyuyan Dev'i" anımsatan kayaları kendime kerteriz aldım..
Meis Adasının batı tarafına sahile yakın yüzüyorum.
Adanın burnundan açık denize çıktığımı denizin dalgalanmaya başlamasından anladım. Ancak, denizdeki doğudan batıya doğru akan kuvvetli akıntıları hiç fakretmedim..
Değerli dostum Şeref Sezgin'in uçaktan çektiği ve beni motive etmek için, fotoğrafını bir seneye yakın bilgisayarımın camına koyduğum Meis'i geçmiştim..
Bir müddet sonra sol tarafımda, üzerinde "Sahil Güvenlik" yazan bir bot belirdi. İçinde bir subay ve iki erin bulunduğu ekip, benim akıntı ile yarış güzergahının yaklaşık yarım mil dışına çıktığımı söyledi. (1 deniz milinin uzunluğu, 1830 metredir).
Gerçekten de yarışma rotasının bir hayli dışına çıkmıştım..
Kendilerine teşekkür edip, yüzmeye devam ettim. Yaklaşık 2 Km fazladan yüzmüş ve oldukça zaman kaybederek yarışma rotasına tekrar döndüm.
Moralim bozulmuş, direncim kırılmıştı. Yoksa, aylarca yaptığım çalışmalar boşa mı gidecekti?..
Ancak bu maratonu her koşulda bitirmem gerekiyordu..
Çabuk toparlandım ve tempomu arttırarak yüzmeye devam ettim.
Yarış rotasına tekrar girdiğimde yanıma başka bir tekne yanaştı. Başımı sudan çıkartıp baktığımda, yarışmadan bir gün önce teknik toplantıyı yöneten ve yarışmaya kendince yasak kurallar koyan hakemle göz göze geldim..
Bana, "Hocam, akıntı sizi çok dışarı attı, bu rotada giderseniz, yarışı zamanında bitiremezsiniz, 2 saatlik sürede ortadaki dubaya varamazsanız sizi yarış dışı bırakıp tekneye alacağız" dediğinde kendisine,
Her türlü olumsuzluğa rağmen, bu yarışı bitireceğimi ve yarışı sonlandırmak gibi bir niyetimin olmadığını söyleyip yüzmeye devam ettim..
Moralim bir kez daha bozulmuştu. Yarış başladığından beri bu ikinci durduruluşumdu..
Sabah ki durgun deniz dalgalanmaya başladı. Ancak açık denizden çıkıp, Kaş sahiline varmama az kaldı. Yarı yolu geçtim sayılır. Meis Adasının çok gerilerde kaldı.
Bu yarış ya bitecek, ya bitecekti. Fakat benim bu yarışı bitirmemi istemeyen birisi var. Zira sağ tarafımda hakem teknesi tekrar belirdi. Kural koyucu hakemle ikinci kez göz göze geldim.
Yüzmeye tekrar ara verip, beni niye durdurduklarını sordum.. "Hocam, birçok yüzücü yarışı bitirdi, sizin yarışı bitirmeniz için daha iki mil yüzmeniz lazım, lütfen tekneye çıkın, zaten Sahil Güvenlik'te
sizin yüzmenizi istemiyor"dediğinde sinir kat sayım tekrar yükseldi. Kural bilmez bu hakeme, tüm sakinliğimi koruyarak, "Bana bakın, Ben bu yarışmaya sekiz aydan beri, yaklaşık 260 Km yüzme antrenman yaparak hazırlandım.
Bu yarışı da torunum için yüzüyorum. Şayet istiyorsanız beni diskalifiye edebilirsiniz.Teknenize de ancak benim ölümü alırsınız deyip, yüzmeye devam ettim. Bu üçüncü durduruluşumdu.
Bir kez daha zaman kaybetmiştim. Kuralcı hakem beni diskalifiye etmeye, bende yarışı bitirmeye kararlıydım.
KAŞ DAĞININ ÜZERİNDEKİ, "UYUYAN DEVİ" ANDIRAN "KERTERİZİM"...
MUTLU SON..
7500 Metrelik parkuru, 9000 Metre olarak yüzüp, bütün olumsuzluklara ve engellemelere rağmen yarışı, 3 Saat, 27 Dakika, 49 saniyelik bir derece ile 2.ci olark bitirdim...
Kaş Limanının hemen yanındaki finiş noktasına vardığımda, büyük bir alkış koptu. Yüzme Maratonuna gireceğimi söylediğimde bana "SEN DELİMİSİN" diyenlere karşın, bu insanlar beni çılgınca alkışlıyorlardı..
Televizyoncular ve gazetecilerin hucumuna uğradım.Televizyonlar beni çekiyor, gazeteciler röportaj yapıyorlardı. Yıllar önce yetiştirdiğim yüzücülerim ve dostlarım beni tebrik ettiler...
Sporculuk yaşantımda sayısız birincilikler almış, kupa ve madalyalarla ödüllendirilmiştim. Ancak bu kadar duygulandığımı hatırlamıyorum...
Tuzlu göz yaşlarım, vücudumda ki tuzlu deniz suyuna karıştı!...
Anladım ki bu ülkede, sporu seven, sporu alkışlayan insanlarda var. Ve; Sporun, özellikle de yüzmenin yaşı yok..
Başarı Belgemi ve 2.cilik Madalyamı, Kaş Belediye Başkanı Sayın Abdullah Gültekin'nin elinden aldım..
Şimdi önümde, İstanbul'da yapılacak olan, "KITALAR ARASI BOĞAZIÇİ YÜZME MARATONU" var..
Şimdi Ankara'daki evime dönüp, Kaş Maratonunda bana verilen, Madalya ve "DELİLİK" Belgemi duvara asıp, atrenman yapmak için havuza gideceğim..
Başarı için parolam,"EVET, İSTERSEN HER ŞEYİ YAPABİLİRSİN".
MUTLU SON..
ŞEREF KÜRSÜSÜNDE
KAŞ BELEDİYE BAŞKANI MADALYA TAKIYOR
BEN İSTERSEM HER ŞEYİ YAPABİLİRİM...
ESKİŞEHİR'İN YEREL İKİ EYLÜL GAZETESİNDE, GAZETECİ, Sayın SEMİH ESEN'İN KÖŞE YAZISI...
Haluk`un başarısı...
Haluk`u güzel kentimizde ancak yarım gün misafir edebildik,eşi ile birlikte..
Yalnızca çibörek yedirdik ve kent park'ta çaylarımızı yudumladık, sonra Ankara'ya yollandılar, bir ay öncesiydi, ısrar ettik kalın diye ama o, yani Haluk Cangökçe;
"Çalışmam var," dedi, çalışması geçtiğimiz Pazar günü Antalya'da MEİS ile KAŞ arası yüzme müsabakasıymış, müsabakaya hazırlanacakmış..
O'nun yaşı 67, (Yazı ile ALTMIŞ YEDİ) ise oturur bu satırları kaleme alırsınız tabii...
Hele Haluk Cangökçe Meis adasından Kaş'a kadar 7.5 kilometrelik arayı ikinci olarak bitirmiş ise!..
Geçtiğimiz Pazar akşamı o'nun yarışı başarı ile tamamlamasını tebrik için telefona sarıldım, çok teşekkür etti, memnun kaldı ve bana ikinciliğinin nedenini anlattı..
"Heyecandan akıntıyı fark etmemiş, bir de yabancılıktan ve 1.5 kilometre açığa düşmüş, yani dokuz kilometre yüzmek zorunda kalmış. Yine de bu yaşta aldığı ikincilikten memnundu"..
Haluk Cangökçe, yabancım değil kan bağımız yok ama candan bir dost, bu kez o'nu doyasıya kalması için Eskişehir'e bekliyorum.
O da bana söz verdi ve güzellik hastası Haluk'la Eskişehir'in güzelliklerini pa sNylaşacağız.
O'nun başarısını kutlarken güzel kentimin güzel yerleri gözlerimizin önünde olacak,
Bu yaşta!...
ESKİ ÖĞRENCİLERİM, ERDEN KARAESMEN VE ÖMER ŞAMLI..
MEİS - KAŞ YÜZME MARATONUNU BİRLİKTE YÜZDÜĞÜM , ESKİ ÖĞRENCİM ÖMER ŞAMLI'NIN YARIŞ SONRASI, BANA YOLLADIĞI DUYGU YÜKLÜ MAİL...
Haluk abicim,
Bu yarışta senin de olman, benim için yarış ortamını çok güzelleştirdi, unutulmaz bir yarışma oldu. Yaşına göre gösterdiğin performanstan dolayı seni tekrar kutluyor ve öpüyorum.
Biraz daha idman desteğiyle çok daha iyisini yapabileceğine de gönülden inanıyorum.
Hatırlıyor musun, Ankaraya ilk geldiğim sene Üniversiteler arası müsabakalara İzmire gelmiştık.
Yarış günü ben havuza sallana sallana gelmiştim kapalıya. Sen beni 400 ve 1500 ser. yarışlarına yazdırmışsın.
Bir kavga döğüş, ama çok kararlıydın, yapacak birşey yoktu, mayom bile yok; '' verin şuna bir mayo'' diye inletmiştin ortalığı.
O idmansız halimle her iki yarışta da birinci olmuştum. Ardından bir de bayrak, 3 altın almıştım sayende.
İrtibatı koparmayalım, Ankaraya gelişimde ararım beraber idman yaparız.
Yanaklarından sevgiyle öpüyorum.
|
|
|
|
|
|
|
|
|