Türk Lider .:| turklider.org |:. Tecrübeleriniz Toprak Olmasın ! Türk Liderlerin Tecrübeleri > Ana Oda

Kayıt Ol | Giriş |

26 Nisan 2024

Hazine Sandığım | Hazine Sandığıma Ekle

Ara

Ziynet Odası

Odam Olsun

Türklider Odaları

Sizin Odalarınız

Sohbet Odası

TV Odası

E-Kitap Odası

BŞenver

Gazete Odası

iPad

Hakkımızda

Şifremi Unuttum

Buradasınız :

ALBER BİLEN Gözüyle

	ALBER BİLEN Gözüyle

Tüm Yazıları ShareThis

Bülent Şenver'in Konuğu Alber Bilen
15.08.2007

Okunma Sayısı :

5258

Oy Sayısı :

Değerlendirme :

4,5

Popülarite :

4,06

Verdiğiniz Puan :

Bülent Şenver'in Konuğu Alber Bilen

Bankacılık sektörüne önemli yenilikler kazandırmış yaratıcı bankacı Bülent Şenver beyefendi ile Portreler dergisi için hoş bir sohbet yapmıştık. Sizlerle paylaşıyorum.
.
.

Bülent Şenver'in Konuğu Alber Bilen
.
.
Alber Bilen (AB)
Bülent Şenver (BŞ)
.
.
B.Ş: Alber Bey ben sizi Türk Henkel şirketinin genel müdürüyken tanıdım. Geçmiş iş yaşamınızdan bize kısaca bahsedermisiniz?

A.B: Ben Türk Henkel’in uzun yıllar genel müdürüydüm. Henkel Türkiye’de işe çok küçükten başlamış. Oniki işçiyle Türkiye’de yerli fabrikasyona başlamış. Ben Henkel’in teknisyeniydim, memuruydum. İş hayatına evvela serbest çalışarak başladım. Sonra beni kendi memurları olarak şirkete aldılar. Yunanistan ve İran işlerine de baktım. Çünkü Türkiye’de kriz çıkınca ve ithalat zorlaşınca beni Yunanistan ve İran’a tayin ettileri Ben üç memlekete birden bakıyordum. Seyahatler beni çok yoruyordu. Türkiye’de de imkanların olduğunu görüyordum. Çünkü bütün kimyasal maddeler ithal ediliyordu. Kimyasal madde olmadan o zamanki sanayinin yönetilmesi mümkün olmadığından, bazı maddelerin burada yapılabileceğini düşündüm. Bu düşüncemi Henkel’e anlattım. Bana izin verin ben imal edeyim dedim. Yahut da birlikte imal edelim. Beraber çalışalım dedim. Onlar da bana dediler ki, sana imalatını yapmak üzere üç adet reçete verelim. Sen bu işi yürüt. Kimyateks diye ortak bir firma kurduk ve üretime başladık. Üç formülle imalata başladık. Tabii ki tesis de lazımdı. Türkiye Sanayi Kalkınma Bankasından kredi aldık. Üç reaktör getirttik Türkiye’ye. Bomonti’ de imalata başladık Altı ay sonra İsviçre’ de Henkel’in bir konferansına katıldım. Genel müdür, bana sen Türkiye’de çok başarılı oldun dedi. İstersen seninle bir patent mukavelesi yapalım dedi. Ben de tabii yapalım dedim. Patent mukavelesi yaptık. Mümessilliğe gerek kalmadan direkt ithalat yapmaya başladım. Böylece işe devam ettim. Yani bu anlattığım iş hayatımın 1950 –1959 evresi.

B.Ş: O tarihlerden sonra ne yaptınız?

A.B: O tarihlerden sonra imalat yapmak için uğraştım. Baktım ki Ankara’dan imalat patent izni almak bir mesele. Sekiz ay her hafta Ankara’ya gittim. Ancak sekiz ayda kabul ettirebildim. Aldığımız patent müsaadesi sadece bir sene içindi. O zaman Şadi Özer, bu ismi hiç unutmam, kambiyo genel müdürüydü. Dedim ki kendisine, Şadi Bey bana izni bir sene için veriyorsunuz, seneye ben ne yapacağım? Bana çok ilginç bir cevap vermişti. “Alber Bey, siz bir senede imalatı öğreneceksiniz. Ondan sonra yabancının patentini kullanmanıza gerek kalmayabilir. Siz kendi imalatınızı kendiniz yapabilirsiniz” dedi. Neyse biz patent mukavelesiyle tabii ki işi yürüttük ama 1959’a kadar. Baktım ki patent mukavelesi dar bir çerçeve içinde yürütülüyor. Halbuki teknoloji ise her gün ilerliyor. Teknolojinin ilerlemesiyle beraber Henkel’den çok daha fazla istifade edileceğini gördüm.. Bunun üzerine Henkel’e bir ortaklık teklifi yaptım. Dedim ki; biz bir ortaklık kuralım. Kabul ederseniz sizin menfaatinize olur. O zaman Henkel’deki ihracat genel müdürü Herr Frühmark öyle adamdı ki, her şeye önce “hayır” derdi, fakat tartışma sonunda hayırını evete çevirirdi. Bir gün ona dedim ki, ‘’Siz her şeye hayır diyorsunuz’’ Niçin herşeye önce hayır diyorsunuz, sonra tartışınca evet diyorsunuz? Bana şöyle cevap vermişti: “Önce hayır derim. Çünkü karşımdakinin beni ikna etmesini isterim. Fikrini bana karşı savunmasını isterim. Söylediği şeye kendisinin ne kadar inanıp inanmadığını ölçerim. Fikrine inandığını, savunduğunu ve sahip çıktığını görürsem o zaman hayırımı evete çeviririm”. Nitekim öyle de oldu. Hiç unutmam Tünel’le Taksim arasında birlikte yürüyerek tam beş defa gidip geldik. Kendisine bu mukavelenin faydalarını anlattım. Türkiye’nin o dönemde zor durumda olmasına rağmen, sonunda Herr Frühmark’ın bu işe aklı yattı. Ortaklık teklifim Düsseldorf’a gitti. Düseldorf’taki Yönetim Kuruluna götürüldü. Aynı dönemde Henkel’in başka bir kolundan sorumlu bir Alman genel müdür Türkiye’ye geldi. Makina Kimya şirketine metal kimyasalları satmak için gelmiş. Benden bu adamı gezdirmemi istediler? Ben bu Alman genel müdürü gezdirirken, niçin bu maddeleri siz Henkel olarak Türkiye’de imal etmiyorsunuz? diye sordum. Valla benim için önemli olan paradır, Türkiye’de imal etmek daha karlıysa onu da yaparız dedi. Düsseldorf’a dönünce söylemiş. Bu da benim teklifimin kabul edilmesine etki etmiş. Ortaklık teklifim kabul edildi. Düseldorf’tan kabul yazısı geldi ve iki yüz elli bin Mark sermaye verdiler. Çayırova’yı seçtik. Almanlar kabul ettiler ama bu kabul Ankara’daki yabancı sermaye dairesinin onayından geçinceye kadar aşağı yukarı bir sene daha geçti. Temel atma törenini 1963 ‘te yaptık. Fabrika, 1964’te hazır oldu.

B.Ş: Siz hayatınız boyunca hep başarılı oldunuz. Başarılı olmak neye bağlıdır? Başarılı olmak ne demektir?

A.B: Başarı bir izafi hükümdür. Başarının sebebi bir defa işi sevmek ve benimsemekten geçer. İkincisi de çalıştırdığınız insanları sevmek ve onları yetiştirmek, onların eğitimiyle ilgilenmek, uyumlu bir ekip kurmaktır. Bunu sağladığınız takdirde çevrenizde huzur ortamı oluşur. Zaten mutluluğun bir şartı da huzurdur. Huzur, yalnız işte değil, evde, ailede ve ülkede olmalıdır. Huzur ortamını yaratmak ise hepimizin görevidir..

B.Ş: Peki size göre hayat nedir? Uzun yıllar yaşadınız. Yaşamak sizce ne demektir?

A.B: Bana göre hayat bir ideal uğrunda yaşandığı sürece değerli olur. Hiçbir idealiniz olmazsa yaşamın bir anlamı kalmaz. Hedefe gidebilmek için uğraş vermek yaşantınızın en anlamlı tanımıdır. İdealinize ulaşmak için çaba sarfederken, hedefinize koşarken, mutlaka dürüst yoldan gitmeniz gerekir. Hayat, ideallerinize ve hedeflerinize ulaşmak için huzur içinde yaşanırsa zevkli olur.

B.Ş: Peki size göre üzüntü ne demektir ?

A.B: Çeşitli üzüntüler olur. En feci üzüntü sevdiğiniz bir kimseyi kaybetmektir. Ama bir başka üzüntü de, iş ortamında bilhassa anlaşılamamaktır. Doğru olduğunu bildiğiniz bir fikri şirketiniz içinde kabul etiiremezseniz üzülürsünüz. Böyle bir durum üzüntü yaratır. Ayrıca, inanarak yaptığınız bir işte başarı sağlayamamak da üzüntü verir insana.

B.Ş: Peki üzüntünüzü azaltmak için ne yaparsınız?

A.B: Muhakkak insanın hobilerinin olması lazım. Sanat, kültür son derece önemli. Üzüntülerinizi unutmak için hobilerinize dört elle sarılabilirsiniz. Ben öyle yaparım. Her zaman şunu düşünüyorum, bu işin en iyi temsilcisi Mustafa Kemal Atatürk’tür . Çünkü Atatürk Türkiye’yi kurtardıktan sonra kendini adeta kültüre verdi. Mesela geçen gün ben ilk defa okudum. Atatürk Bir Alman piyanistin konserine gitmiş. Konseri veren piyanist Wilhelm Kempf. konserden sonra piyanisti Çankaya’ya devet etmiş. Ben bir konservatuar kurmak ve halkıma klasik müzik sevgisi aşılamak istiyorum demiş piyaniste. Bunun için bana kim yardım edebilir, diye sormuş. Piyanist Wilhelm Furtwaengler var o büyük bir orkestra şefi. O Yardım eder demişler. Fakat Wilhelm Furtwaengler çok işi olduğunu söylemiş ve teklifi reddetmiş. Bunun üzerine modern bir kompozitör olan Paul Hindemit’i tavsiye etmişler, ve o kendisine yapılan teklifi kabul etmiş. Türkiye’ye gelmiş ve konservatuarın kuruluşuna yardımcı olmuş. Bu Atatürk’ün sanata verdiği değeri gösteriyor. İnsanın üzüntüsünü gidereceği bir memba kültürel faaliyetlerdir.

B.Ş: Siz keman çalıyorsunuz, keman çalarak üzüntülerinizi bir şekilde bertaraf edebiliyor musunuz?

A.B: Edersiniz. Çünkü keman çalarken, herhangi bir enstrümanı çalarken eğer onu severek çalıyorsanız bambaşka bir hayatın içine girersiniz. Kendinizden geçersiniz. Başka alemlere gidersiniz. Bu dünyadaki herşeyi unutursunuz. Müzik sizi alır götürür başa alemlere. Ruhunuz dinlenir. Beyniniz rahatlar. Kalbiniz coşar. Kendinizi daha sağlıklı hissedersiniz.

B.Ş: En çok hangi eserleri çalmayı seviyorsunuz?

A.B: Ben klasik müzik meraklısıyım. En çok sevdiğim kompozitör Johann Sebastian Bach’ tır. Ondan sonra Mozart, Beethoven, Brahms ve Schubert’tir.

B.Ş: Çalmayı en çok sevdiğiniz eser?

A.B: Bach’ın partisyonlarıdır. Tek keman için bestelendiği için onları severim. Onlara hep önem vermişimdir. Çok zor eserlerdir. Ama çok sevdiğim eserlerdir onlar. Hep çalmak isterim onları.

B.Ş: Peki sizce mutluluk nedir?

A.B: Mutluluk hayatın iyi seyir içinde devam edebilmesidir. Bunun için de demin söylediğim gibi en büyük iki faktör sağlık ve huzurdur. İşte huzur önemlidir. işte huzuru temin eden ise, yöneticidir. Ailevi huzur da son derece önemlidir. Aile huzuru olmayan insanın mutlu olması mümkün değildir. Başarılı bir erkek yöneticinin muhakkak evinde onu huzur içinde yaşatan bir eşi vardır. Ülkedeki huzur da önemlidir. Ülkede huzur olmazsa iş adamları yatırım yapmaz. Yabancı sermaye o ülkeye gelmez. Huzursuz ülkelerin insanları da huzursuz olur. Huzursuz insanlar ise mutsuz insanlardır. Yani huzuru olmayan ülkelerin insanları mutlu olamaz.

B.Ş: Peki ben mutsuzum diyen kişiye mutluluk için ne önerirsiniz?

A.B: Zor bir soru tabii. Mutsuzluğunun sebebini araştırmak lazım. Mutsuzluğun sebebine göre çaresini araştırmak gerekir. Bir kişi mutsuzsa mutsuzluğunun nedenine göre onu teselli etmeye çalışırsınız. Kolay değil ama o kişinin mutsuzluğu iş yapamamaktan, iş bulamamaktan ileri geliyorsa ona bir yere gitmesini tavsiye etmek lazım, onun için de telkinde bulunmak lazım. Bugün çevremizde çok mutsuz kişiler var. Çünkü üniversiteyi bitiriyorlar ve iş bulamamaktan dolayı büyük üzüntü çekiyorlar. Mesela benim burada pek çok genç var ki, benden iş istiyorlar. Onlara iş bulamayınca ben onlar kadar mutsuz oluyorum. Çok zor bir durum bu.

B.Ş: Seneler geçiyor. İçinizde kalan bir şey var mı? Bunu mutlaka yapmalıyım dediğiniz bir şey var mı?

A.B: Tabii insan çok şey yapmak ister ama çok şey yapmak isterseniz muhakkak ki birkaçını yapamamak durumuna düşersiniz. Mesela hayatta yapmak isteyip de yapamadığım şeyler tabii ki olmuştur. Sosyal hayata daha iştirakçi olmayı isterdim ama yaptığıma kani değilim.

B.Ş: Sosyal hayata katılamamak ne demek? Biraz açar mısınız?

A.B: Sivil toplum örgütleri var. Ben her zaman şunu demişimdir. İnsan işi dışında sosyal hayatta en az bir sivil toplum örgütüne katılıp topluma faydalı olmak için çalışmalıdır. Ben onun bir türlüsünü realize ettim hayatta. Sanayici yalnız kendi fabrikasıyla, kendi branşıyla değil, onunla ilgili diğer teşekküllere de girmek suretiyle faal olabilir. Ben İstanbul Sanayi Odası’nda çok faal işlerde bulundum. Hem komitede, hem mecliste bulundum. Sonra Kiplas Kimya Lastik İşverenler Sendikası’nda 20 sene çalıştım. Çevre işlerinde çalıştım ve sonra da Türk Kimya Sanayicileri Derneği’ni kurdum. O zamana dek yoktu. Arkadaşlarla birlikte kurduk. İstanbul Sanayi Odası Çevre İhtisas Kurulunu 4-5 arkadaşla birlikte kurduk. O, insanı tatmin ediyor. Bir de sosyallik gerekiyor. Yalnız sanayi çevresinde değil, sosyal alanda da bir şeyler yapmak gerekiyor. Sanayi dışındaki sivil toplum örgütlerine iştirak etmek gerekliymiş. Ben ona vakit bulamadım. Sosyal aktivitelerimi istediğim kadar zenginleştiremedim. Olmadı. Yapamadım.

B.Ş: Yapsaydınız hangi sivil toplum örgütü ile bunu yapmak isterdiniz?

A.B: Çağdaş fikirleri yaymaya uğraşan bir dernekte çalışmak isterdim.

B.Ş: Şu anda boş vakitlerinizi nasıl değerlendiriyorsunuz?

A.B: Herkeste bir emeklilik korkusu olur. Ama ben emeklilik korkusunu yaşamadım. Sonradan biliyorsunuz “Türk Sanayinde 40 Zorlu Yıl” diye bir kitap yazmıştım. Orada emeklilik için de bir kısım ayırdım. Sakıp Sabancı Bey kitabı okumuş, ben yollamıştım. Kitabın çok iyi dedi. Ama emeklilik konusunda hemfikir değilim seninle dedi. İnsan hep çalışmalı. Sense kitabında diyorsun ki, insan kendini emekliliğe hazırlamalı!

Ben şimdi mesela sıkılmıyorum. Okumaya daha çok vakit buluyorum. Okumaktan çok hoşlanırım. Kitap alıyorum, getirttiriyorum. Kitaplar bana yeni fikirler veriyor. Yazı yazıyorum. Yazılarım İstanbul Sanayi Odası Mecmuasında yayınlanır. Eskiden deri mecmuası vardı, orada yayınlanırdı. Bir de kimya teknolojileri diye bir şirketin çıkardığı bir mecmuada da bazen yazılarım çıkar. Yazı yazmak tabii ki kolay değil. Ondan sonra müzikle vakit geçiririm. Daha çok müzik dinliyorum. Televizyona da vakit ayırıyorum, ama çok değil. Çünkü her program dinlenmez, seyredilmez. Sevdiğim bazı enteresan röportajlar, haberler, bazı kanallardan TRT 2’ de bazen enteresan programlar oluyor. Yürürüm. Çok eskiden beri yürüyüş yaparım. Bir zamanlar çok stres içindeydim. İş zamanı ve stres içinde benim sağlığım da bozulmaya başlamıştı. Doktorların tavsiyesiyle spora, bilhassa yürüyüşe başladım. Her gün yürüyüş yapıyorum. Yürüyüş, insana fikir de getiriyor. Yürüyüş iyi bir spordur. Her gün yapmaya çalışıyorum.

B.Ş: Peki hatırlıyor musunuz gençliğinizde en çok hangi yemekleri severdiniz?

A.B: Benim doğuştan gastrit ve mide problemim var. Ailevi, irsi, annemden geçme. Onun için çok sıkı bir rejimim var. Sevdiğim şeyler tabii var, yok değil ama onları yiyemiyorum!

B.Ş: Sevip yiyemediğiniz neler var?

A.B: Bakın benim eşim eczacı. Bizim kimya hocamız Prof. Arndt derdi ki, kimyager iyi bir aşçıdır. Eczacı da iyi bir aşçı oluyor bu durumda. Onun için benim eşim çok iyi aşçı olduğundan bazı yemeklere dayanamıyorum

B.Ş: İstanbul’da bunları iyi yapan yerler var mı?

A.B: Tabii var. Mesela Divan’ın böreği çok güzeldir. Eskiden Abdullah Lokantası vardı. O da güzel börek yapardı. İstanbul’da daha o kadar çok güzel lokanta var ki. Bağdat Caddesi pastane ve lokantalarla doldu.

B.Ş: Alber Bey, peki değişim konusunda neler söylemek isterseniz?

A.B: Değişim tüm dünyada hızla sürüyor. Bu değişime uymak son derece önemli. Şimdi Türk toplumu genelde muhafazakar. Son zamanlarda gençler arasında çok okuyan ve dünyadaki rüzgarları takip eden insanlar var. Yeni mecmualar çıkıyor. Ben şuna inanıyorum, Türkiye’de sanayide değişime, innovasyona gitmek şart. İnnovasyon deyince yalnız teknolojik değil, her türlü yenilik anlaşılmalı. Yenilik için dışarıdaki cereyanları takip etmek lazımdır. Avrupa Birliği bu yönden çok önemli bir faktör ve Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne gireceğine muhakkak inanıyorum ben.

B.Ş: Bu hoş sohbetimizin sonunda, gençlere ne söylemek istersiniz?

A.B: Ben sevgili gençlere, çok okumalarını, seçtikleri branşı geliştirmelerini ve sabırla ilerlemelerini tavsiye ederim. Bir de yönetici mevkiine gelince insanları sevmelerini öğütlerim...

.
.
.