|
|
|
Tüm Yazıları
 ShareThis
|
MİMARİNİN ARKASINDAKİ
08.01.2012 |
|
|
| Okunma Sayısı : |
2091 |
|
|
| Oy Sayısı : |
1 |
|
|
| Değerlendirme : |
5 |
|
|
| Popülarite : |
0 |
|
|
| Verdiğiniz Puan : |
|
|
|
|
|
|
MİMARİNİN ARKASINDAKİ
Serdar İnan
Bilinen anlamda 'mimari' insanın yaşam mekânları oluşturma sanatı ve bilgisi demek.
Ancak arkasında insanın yaşam kültürü ve yaşam sınırları yatıyor.
İstesek de veya farkına varmasak da mimar bizim yaşam şeklimizi belirliyor.
Hoş, şu an mevcut bu şehrin sokaklarında dolaşıp, gene bu şehrin okullarından yeni mezun olmuş mimar kardeşim bu işin ne kadar farkına varabiliyor, ayrı.
Ama bu muhteşem şehir bize tüm sırlarını gizleyerek de olsa, arayanlara yudum, yudum veriyor.
İstanbul öyle bir şehir ki, eskinin insani dokularını ve yeninin karmaşasını aynı kaldırımlarda barındırıyor.
Tahtakale'de bin yıllık hanlarda dolaşırken, naylon satan esnafın hoyrat tavırlarını gözlemleyebiliyorsunuz.
Akşama eve ekmek götürme derdinde iken, tabii ki naylon sattığı mekânın ruhunu yakalama derdinden uzak olmayı tercih ediyor.
Sanmayın o insan bilmiyor da yapmıyor, neticede hayat herkesin önüne pastasını çıkarıyor.
Ancak bazen pasta elle tutulur oluyor, çoğu zaman da gözle ancak görülür oluyor.
İnsanoğlu işin üstüne düşüp düşmeme kararını kendi kendine alıyor.
Velhasıl, eski İstanbul yenisini de kendi içinde barındırıyor, zaten asıl olan her zaman surete saygı duyar ve onu hakir görmez, basitlik ve hoşgörüsüzlük her zaman içi boş olana aittir, bize düşen doğruyu yanlıştan ayıracak gözlere sahip olmamız.
Avrupa bu mantıkla eskisine sahip çıkmış ve onca savaşa rağmen, tüm şehirlerin eski dokuları aynı duruyor, icabında savaşlarda yıkılmış, ama yeniden gerçeğine uygun olarak inşa etmişler.
Bizdeki göçebe ruhu tabii bu noktada da ortaya çıkmış ve yerleşik düzenlerimize sahip çıkmamışız, onları ağaçtan ve geçici malzemelerden yapmış ve tabiatın, rantın, cahilliğin insafına bırakmışız.
Başta anlattığım nayloncu kardeşim de, naylonlar daha iyi gözüksün diye bin yıllık tarihi duvarlarda delikler açmış, artık daha rahat para kazanacağım diye de sevinmiş.
Hâlbuki mimari insana nasıl yaşayacağını öğreten bir kültür. Yeni nesiller eski yaşam biçimini, yaşanan o mekânlarda dolaşırken farkına varmadan bile olsa hissedebilir.
Evinizde nerede oturacağınıza, çocuklarınız ile ne kadar yakın olacağınıza, misafirleri evde mi yoksa dışarıda mı ağırlayacağınıza kadar karışan bir öğe.
Mimar kalemi nasıl çizerse sonuçta bizler öyle yaşıyoruz.
Hele ekmeği, henüz yaşam kalitesinin önünde gidenler için mimar değil kalfalar bu kararı veriyor.
Böylece doğru çizilmiş evlerde yaşam daha kolay olurken, yanlış çizimlerde kardeş kavgaları, ya da karı koca kavgaları daha sık görülebiliyor. Düşünün mimar iki kardeşin odasını aynı büyüklükte çizmedi ve çocuklar büyüdü. Bir odaya dolap sığmıyor ve o çocuk eşyalarını öbür kardeşin odasına koyuyor.
Bu durumda kardeşlerin hayat çizgilerindeki beraberlik duyguları belki de ölene kadar bozulabiliyor.
Kısaca okuduğunuz okulda, hastanede, camideki musalla taşında, hatta mezarınızda bile onun parmağı var, sen şöyle yaşayacaksın diye yeni mezun mimar kardeşim belki siz doğmadan hüküm vermiş de sizin haberiniz yok.
İşte eskinin önemi burada çıkıyor, mimar kardeşim eskinin doğrusunu yanlışını görecek ki üstüne yeni doğruyu, daha doğruyu inşa edebilsin.
Mimari kulübeden başlayarak, tüm yaşam mekânlarımızı oluşturan, bahçelerimizi planlayan, yollarımızı, şehirlerimizi kısaca ülkemizi planlayan bir zerafet konusu öncelikle.
Elbette mimarinin içinde daha pek çokları gibi tasarruf var, kaynak kullanımı var, ancak estetik ve bireye mesaj çok önemli.
Mimari öncelikle mesajını şehir planıyla vermek zorunda, genel planlama doğru yapılamadan mimara dar alanda yapacak çok bir şey kalmayabilir.
Şehircilik ise ayrı bir keşmekeş, yeni mezunların elinden, şehirler oluşabiliyor.
Böylece çocukların oynadığı legolar lezzetinde dilimlenmiş pastalar benzeri şehirlerimizde oturmak gezmek zorunda kalıyoruz.
Nesillerimizi kafa yormadan günlük çizimlerin ardından kaybedebiliyoruz.
Hâlbuki şehirci olabilmek için önce mimar olmak gerekir.
Mimaride yıllarınızı harcayarak kendinizi ispat etmiş olmanız gerekir.
Ancak ondan sonra sizlere şehir planı yapma yetkisi vermek gerekir.
Acemi doktorların elinde canımızı verirken, şehirlerimiz de maalesef acemi mimarların elinde son nefeslerini, cılız sesler çıkararak veriyorlar.
Ben bu satırlarda sizlere bu cılız sesten bahsettim.
İşte mimari bu derecede önemli ve anlamlı; tabii anlamı anlayanlara, anlayabilenlere.
28.09.2006
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Tüm yazıları |
|
ShareThis
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Türk Liderler:
Abbas Güçlü, Adil Karaağaç, Ali Ağaoğlu, <Ali Kibar, Adnan Nas, Adnan Polat, Adnan Şenses, Ahmet Başar, Ahmet Esen, Alber Bilen ,Ahmet Cemal Kura, Ali Abalıoğlu, Ali Naci Karacan, Ali Sabancı, Ali Koç, Ali Saydam, Ali Talip Özdemir, Ali Üstay, Arman Manukyan, Arzuhan Yalçındağ, Asaf Güneri, Atila Şenol, Attila Özdemiroğlu, Avni Çelik, Ayduk Koray, Aydın Ayaydın, Aydın Boysan, Ayhan Bermek, AyşeKulin, Ayten Gökçer, Başaran Ulusoy, BedrettinDalan, Bedri Baykam, Berhan Şimşek, BetülMardin, Bülend Özaydınlı, Bülent Akarcalı, Bülent Eczacıbaşı, Bülent Şenver, CağvitÇağlar, Can Ataklı, Can Dikmen, Can Has, Can Kıraç, Canan Edipoğlu, Celalettin Vardarsuyu, Cengiz Kaptanoğlu, Cevdetİnci, Çoşkun Ural, Cüneyt Asan, Cünety Ülsever, Çağlayan Arkan, Çetin Gezgincan, DenizAdanalı, Deniz Kurtsan, Didem Demirkent, Dilek Sabancı, Dr. Oktay Duran, Ege Cansel, Em. Org. Çevik Bir, Emre Berkin, Engin Akçakoca, Enver Ören, Erdal Aksoy, Erdoğan Demirören, ErhanKurdoğlu, Erkan Mumcu, Erkut Yücaoğlu, Ergun Özakat, Ergun Özen, Erol Üçer, Ersin Arıoğlu, Ersin Faralyalı, Ersin Özince, Ethem Sancak, Fatih Altaylı, Fatih Terim, Ferit Şahenk, Ferruh Tanay,Feyhan Kalpaklıoğlu, Feyyaz Berker, Fuat Miras, Fuat Süren, Füsun Önal, Göksel Kortay, Güler Sabancı, Güngör Kaymak, Hakan Ateş, Halit Soydan, Halit Kıvanç, Haluk Okutur, Haluk Şahin, Hamdi Akın, Hasan Güleşçi, HayrettinKaraca, Hazım Kantarcı, Hilmi Özkök, Hüsamettin Kavi, Hüseyin Kıvrıkoğlu, Hüsnü Özyeğin, Işın Çelebi, İbrahim Arıkan, İbrahim Betil, İbrahim Bodur, İbrahim Cevahir, İbrahim Kefeli, İdris Yamantürk, İhsan Kalkavan, İshak Alaton, İsmet Acar, İzzet Garih, İzzet Günay, İzzet Özilhan, JakKamhi, Kazım Taşkent, Kemal Köprülü, Kemal Şahin, Leyla Alaton Günyeli, LeylaUmar, Lucien Arkas, Mahfi Eğilmez, MehmetAli Birand, Mehmet Ali Yalçındağ, Mehmet Başer, Mehmet Günyeli, Mehmet Huntürk, Mehmet Keçeciler, Mehmet Kutman, Mehmet Şuhubi, Melih Aşık, Meltem Kurtsan, Mesut Erez, Metin Kalkavan, Metin Kaşo, Muharrem Kayhan, Muhtar Kent, Murat Akdoğan, Murat Dedeman, MuratVargı, Mustafa Koç, Mustafa Özyürek, Mustafa Sarıgül, Mustafa Süzer, Mümtaz Soysal, Nafi Güral, Nail Keçili, Nasuh Mahruki, Nebil Özgentürk, Neşe Erberk, Nevval Sevindi, Nezih Demirkent, Nihat Boytüzün, Nihat Gökyiğit, Nihat Sırdar, Niyazi Önen, Nur Ger, Nurettin Çarmıklı, Nuri Çolakoğlu, Nüzhet Kandemir, Oğuz Gürsel, Oktay Duran, Oktay Ekşi, Oktay Varlıer, Osman Birsel, Osman Şevket Çarmıklı, Ozan Diren, Özen Göksel, ÖzdemirErdoğan, Özhan Erem, Pervin Kaşo, R.BülentTarhan, Raffi Portakal, Rahmi Koç, Rauf Denktaş, Refik Baydur, Rıfat Hisarcıklıoğlu, SakıpSabancı, Samsa Karamehmet, Savaş Ünal, SedatAloğlu, Sefa Sirmen, Selçuk Alagöz, SelçukYaşar, Selim Seval, Semih Saygıner, SerdarBilgili, Sevan Bıçakçı, Sevgi Gönül, Sezen Cumhur Önal, SinanAygün, Suna Kıraç, Süha Derbent, Süleyman Demirel, ŞadanKalkavan, Şadi Gücüm, Şahin Tulga, Şakir Eczacıbaşı, Şarık Tara, Şerif Kaynar, ŞevketSabancı, Tan Sağtürk, Taner Ayhan, Tanıl Küçük, Tanju Argun, Tansu Yeğen, TavacıRecep Usta, Tayfun Okter, Tevfik Altınok, Tezcan Yaramancı, Tinaz Titiz, Tuna Beklevic, Tuncay Özilhan, Türkan Saylan, Uğur Dündar, Uluç Gürkan, Umur Talu, Ümit Tokçan, Üzeyir Garih, Vehbi Koç, Vitali Hakko, Vural Öger, Yaşar Aşçıoğlu, Yaşar Nuri Öztürk, Yılmaz Ulusoy, Yusuf Köse, Zafer Çağlayan, Zeynel AbidinErdem
|
|
|